بررسي رابطه مالكيت سهامداران نهادي ومالكيت شركتي و مالكيت مديريتي بادرماندگي مالي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

فاقد عنوان و چكيده لاتين

امروزه در شركت هاي سهامي جدايي مالكان از مديريت موجب به وجود آمدن مشكلات نمايندگي، به علت متفاوت بودن در تابع مطلوبيت هردو گروه مي گردد. در اين تحقيق به دنبال بررسي رابطه مالكيت سهامداران نهادي و مالكيت شركتي و مالكيت مديريتي و درماندگي مالي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستيم. اين پژوهش ازسه فرضيه تشكيل شده و شامل يك متغيير وابسته(درماندگي مالي)، سه متغيير مستقل(مالكيت سهامداران نهادي، ماليكت شركتي و مالكيت مديريتي) و همچنين دومتغير كنترلي(اندازه شركت و اهرم مالي) مي باشد. دراين تحقيق، تجزيه و تحليل جامعي روي رابطه بين نوع مالكيت و درماندگي مالي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران(شامل 372 سال شركت) بين سال هاي 1389 تا 1392 انجام گرفت. داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش از طريق گردآوري اطلاعات صورت هاي مالي حسابرسي شده شركت هاي پذيرفته شده در سازمان بورس تهران و همچنين سايت اينترنتي سازمان بورس تهران صورت گرفته است. در تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Excel و همچنين نرم افزار آماري SPSS استفاده شد.جهت تجزيه و تحليل متغيرها، از رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه نوع مالكيت در ايران عامل مهمي در جلوگيري از درماندگي مالي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران نيست. استقرار انواع مختلف ساختار مالكيت نمي تواند موجب كاهش تضاد منافع مالكان و مديران، تعامل مناسب بين آنان و جلوگيري از بوجود آمدن مشكلات مالي(درماندگي مالي) را در پي داشته باشد. با توجه به آزمون هاي انجام شده رابطه معناداري بين آنها مشاهده نشد. نتايج آزمون هاي انجام شده حاكي از آن است كه نوع مالكيت و درماندگي مالي برهم اثرگذار نيستند.