بررسي تاثيرآموزش قصه درماني بر قضاوت اخلاقي، مهارت اجتماعي و بهداشت روان كودكان 6 تا 10 سال

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثيرآموزش قصه درماني برقضاوت اخلاقي، مهارت اجتماعي وبهداشت روان كودكان 6 تا 10 سال بود. روش پژوهش حاضر، آزمايشي با طرح پيش آزمون_ پس آزمون با گروه كنترل و انتساب تصادفي، جامعه آماري اين پژوهش را كليه كودكان دختر و پسر 6 تا 10 سال آموزشگاه هنر كودكان بادبادك شهر بابل در شش ماهه اول سال 1395 بودند، نمونه آماري در اين پژوهش شامل 30 كودك دختر و پسر (15 نفر براي گروه كنترل و 15 نفربراي گروه آزمايش) كه به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارگرد آوري دادها پرسشنامه قضاوت اخلاقي دورگاندا _ سينها و ميراوارما(1971) پرسش نامه مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990)، پرسشنامه سلامت روان كودكان(1984)، بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از بسته نرم افزاري SPSS نسخه 21 و از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره؛ مانكووا (MANCOVA) استفاده شد. نتايج به دست آمده از پژوهش بيانگر آن است كه، قصه گويي بر آموزش مفاهيم قضاوت اخلاقي، مهارت اجتماعي وبهداشت روان كودكان تأثير مثبت داشت. بدين معني كه، قصه گويي در مرحله پس آزمون باعث افزايش معنادار قضاوت اخلاقي، مهارت اجتماعي و بهداشت روان در گروه آزمايش شد. با توجه به تفاوت معنادار بين گروه هاي آزمايش و كنترل، مي توان از قصه گويي براي ارتقاء مولفه هاي روانشناختي كودكان استفاده كرد.