ارزيابي روش هاي درون يابي مكاني در پهنه بندي شدت هاي خشكسالي بر اساس شاخص RAI (ناهنجاري بارش) مطالعه موردي: استان فارس

خشكسالي يكي از وقايع محيطي و بخش جدايي ناپذير نوسانات اقليمي است. اين پديده شرايطي از كمبود بارندگي وافزايش دما است كه در هر وضعيت اقليمي ممكن است رخ دهد. آ گاهي از وضعيت خشكسالي با پيش بيني و پهنه بندي شدت هاي خشكسالي مي تواند خطر زيان هاي ناشي از اين پديده را تا حد شايان توجهي كاهش دهد. تحقيق حاضر، تلاشي براي ارزيابي دقت روش هاي درون يابي مكاني جهت پهنه بندي شدت هواي خشكسالي هواي رخ داده در اسنان فارس در سال 1388 با اسنفاده از شاخص ناهنجاري بارش (RAI) مي باشد. بدين منظور آمار 41 ايستگاه باران سنجي در كل استان فارس با پراكنش مناسب استفاده شد و پس از حذف داده هاي پرت و بازسازي داده هوا، يود دوره آماري 30 ساله (1388-1359) به عنوان دوره آماري مشترك براي تمامي ايستگاه ها در نظر گرفنه شد و پارامنرهاي آماري براي هر ايسنگاه محاسبه گرديد. سپس به كمك شاخص RAI شدت خشكسالي سال 1388 براي ايستگاه هواي مورد مطالعه مشخص شد. ننايج اين تحقيقات نشان داد كه روش عكس فاصله با توان 2 به دليل داشتن RMSE كمنر و ^R^2 بيشنر نسبت به روش هاي كريجينگ معمولي و عام و همچنين روش جبري وزني معكوس فاصله ، با توان هاي يك تا 3 به عنوان روش مناسب جهت تهيه نقشه شدت خشكسالي در اسنان فارس برگزيده شد.