تخمين حداكثر عمق آبشستگي تكيه گاه پل با وجود طوق با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي

تكيه گاه ها يا كوله هاي پل از جمله سازه هايي هستند كه در كناره ي پل ها وجود دارند و نقش انتقال بار به زمين را ايفا مي كنند. با توجه به اينكه اينگونه سازه ها باعث انقباض مقطع جريان مي شوند و بر روي جريان اثر مي گذارند، در اطراف آنها آبشستگي موضعي ايجاد مي شود. از آنجا كه تكيه گاههاي پل نقش مهمي در پايداري پل ايفا مي كنند، كنترل ميزان آبشستگي اطراف اين سازه ها بايد مورد توجه ويژه قرار گيرد. طوق يكي از روشهاي كنترل آبشستگي موضعي در سازه هاي هيدروليكي است. با توجه به رفتار پيچيده و الگوي سه بعدي جريان اطراف تكيه گاه با وجود طوق، از شبكه هاي عصبي مصنوعي كه توانايي شبيه سازي رفتار غيرخطي را دارند، استفاده شده است. در اين تحقيق پس از جمع آوري داده ها، ابتدا با استفاده از آناليز ابعادي نسبت طول تكيه گاه به عرض كانال، طول تكيه گاه به عرض طوق و تراز قرارگيري طوق به عمق جريان بعنوان ورودي شبكه عصبي و نسبت حداكثر عمق آبشستگي به عمق جريان بعنوان خروجي به شبكه معرفي شدند و ساختارهاي مختلف شبكه عصبي مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از شبكه هاي عصبي مصنوعي مي توان با دقت بالايي در برآورد حداكثر عمق آبشستگي اطراف تكيه گاه با وجود طوق استفاده نمود