تأثير تغيير اقليم و خشكسالي بر منابع آب ايران

يكي از چالش هاي مهم در جهان كنوني رقابت براي دسترسي براي منابع آب مي باشد تغيير اقليم از پديده هايي است آينده جهان را با تهديد مواجه نموده است. خاورميانه در منطقه اي خشك و نيمه خشك واقع شده و منابع آب محدودي دارد و تغيير اقليم ، منابع آب در حوضه هاي آبريز آن را تا 21 درصد تا سال 2050 كاهش خواهد داد. بر اساس سناريوهاي هيات بين الدول تغيير اقليم تا سال 2020 درجه حرارت در اين منطقه 1تا 2 درجه افزايش خواهد يافت و از ميزان بارش تا 20 درصد كاسته خواهد شد كه اين اتفاق تاثير مستقيم بر منابع آب در اين منطقه خشك بخصوص ايران گذاشته و باعث ايجاد چالش هاي جديدي براي منابع آب خواهد شد. تغيير اقليم يك پديده پيچيده اتمسفري اقيانوسي در مقياس جهاني و در دراز مدت است. اين تغيير به دلايل دگرگوني دروني در سامانه اقليم ، تغييرات در بر هم كنش هاي مؤلفه هاي تشكيل دهنده سامانه آن، تغييرات ايجاد شده در نيروي خارجي مؤثر بر سامانه، تغيير در عوامل محيطي و فعاليت هاي انساني است. اقليم هر منطقه با توجه به ميزان آب موجود در آن منطقه تعيين مي شود. مقدار آب موجود به مقدار بارش باران و برف، مقدار رواناب و شدت تبخير بستگي دارد. يكي از تأثيرات مهم گرم شدن زمين احتمالاً بر هيدرولوژي و منابع آب است كه تأثير مهمي بر بسياري از موضوعات اقتصادي، اجتماعي و محيطي خواهد داشت. پديده تغيير آب و هوا موجب تكرار حوادث غير مترقبه نظير خشكسالي و سيل ميگردد كه بر منابع آبي تأثير مي گذارد. گرمايش زمين كه به دنبال آن افزايش دما انتظار مي رود، سبب افزايش رواناب حاصل از ذوب برف زمستاني و كاهش رواناب هاي بهاره مي گردد. كاهش ذخاير برفي در كوهستان ها (به عنوان منابع ذخيره آب در فصول خشك سال) كه ميزان آورد رودخانه ها را در فصل خشك نسبت به وضعيت كنوني دچار تحولاتي خواهد كرد و سبب لزوم تجديد نظر در سياست بهره برداري از مخازن سدها خواهد شد. به طور كلي اثرات پديده تغييرات اقليم و گرم شدن كره زمين بر منابع آب را مي توان در تغيير مدت، شدت و زمان بارش، تغيير در ميزان تبخير و تعرق در مناطق مختلف كره زمين، تغيير در حجم، زمان و مدت و چندين عامل ديگر جستجو كرد كه در اين مقاله به بررسي اين فاكتورها و تأثير آن ها بر منابع آبي ايران پرداخته شده است