رابطه سبك هاي دلبستگي با خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان متوسطه دوم شهر آمل

هدف پژوهش تعيين رابطه بين سبك هاي دلبستگي با خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان متوسطه دوم بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان متوسطه دوم شهر آمل در سال تحصيلي 1397 - 1396 بود كه از اين ميان تعداد 260 نفر به صورت نمونه گيري خوشهاي انتخاب شد. داده هاي پژوهش به پرسشنامه الگوهاي دلبستگي كولينز و ريد (1990) و پرسش نامه باورهاي خودكارآمدي تحصيلي زاژاكووا و همكاران (2005) جمعآوري شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله ضرايب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه و SPSS-20 تجزيه و تحليل شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بين سبك دلبستگي اضطراب با خودكارآمدي تحصيلي رابطه منفي و معناداري و بين سبك دلبستگي وابستگي و سبك دلبستگي نزديك بودن با خودكارآمدي تحصيلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (05 / 0 > P). همين طور سبك نزديكي، سبك وابستگي و سبك اضطرابي توانستند 6 / 17 درصد از پراكندگي خودكارآمدي تحصيلي را پيش بيني نمايند (05 / 0 > P). با توجه به نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه سبك هاي دلبستگي در خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان نقش دارد.