رابطه هوش معنوي با بهزيستي روان شناختي مادران داراي فرزند عقب مانده ذهني

هدف پژوهش تعيين رابطه هوش معنوي با بهزيستي روان شناختي مادران داراي فرزند عقب مانده ذهني بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مادران داراي فرزند عقب مانده ذهني شهرستان آمل در سال تحصيلي 1397 - 1396 بود كه از اين ميان 108 نفر از مادران داراي فرزند عقب مانده ذهني به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شد. داده هاي پژوهش به وسيله پرسشنامه هوش معنوي كينگ (2008) و پرسشنامه معبد (گلزاري، 1380) جمع آوري شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله آزمون تي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و 20-SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه 12 / 9 درصد از واريانس بهزيستي روان شناختي مادران را متغيرهاي تفكر وجودي انتقادي و توليد معناي شخصي با هم به طور مشترك پيش بيني نموده اند ( 0.05 >P). همين طور بين نمره كل هوش معنوي (مولفه هاي تفكر وجودي انتقادي، توليد معناي شخصي و آگاهي متعالي) با بهزيستي روانشناختي مادران رابطه مثبت و معنادار وجود داشته است ( 0.05 >P). با توجه به نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه هوش معنوي در بهزيستي روان شناختي مادران داراي فرزند عقب مانده ذهني نقش دارد.