اثربخشي آموزش مهارتهاي مقابله اي بر كيفيت زندگي خانواده هاي معتادين تحت درمان مراكز ترك اعتياد شهر تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير آموزش مهارت هاي مقابله اي بر كيفيت زندگي خانواده هاي معتادين تحت درمان مراكز ترك اعتياد شهر تهران در سال 1395 بود. روش: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه خانواده هاي معتادين تحت درماني مراكز ترك اعتياد تهران كه تقريبا 5300 نفر در سال 1395 بود. كه 150 نفر از آنان جهت غربالگري اوليه انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني را پاسخ دادند، پس از تعيين افرادي كه كيفيت زندگي پاييني داشتند تعداد 30 نفر به صورت نمونه صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي و هر هفته 2 جلسه آموزش مهارتهاي مقابله اي را دريافت نمودند. داده هاي پژوهش به وسيله آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد بين مهارت هاي مقابله اي بر كيفيت زندگي خانواده هاي معتادين تحت درمان مراكز ترك اعتياد شهر تهران در سال 95 گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد ( 0.05>p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان عنوان داشت كه آموزش مهارت هاي مقابله اي بر كيفيت زندگي خانواده هاي معتادين تحت درمان مراكز ترك اعتياد شهر تهران در سال تاثير دارد.