ارزيابي و مقايسه روش هاي زمين آماري و تيسن در برآورد تبخير تعرق مرجع منطقه اي مطالعه موردي استان خوزستان

تبخير تعرق معرف مصرف آب توسط پوشش گياهي بوده و آگاهي از ميزان كمي آن در مطالعات منابع آب -ضروري است همچنين تعيين دقيق اين كميت و توانايي در پيش بيني آن سرمايه ارزشمندي براي مديران منابع آب كشور است زيرا اطلاعات مربوطه در برنامه ريزي توسعه كشت، وضع قوانين مصرف آب، مطالعات اقليم شناسي و هيدرولوژيكي مفيد مي باشد.با توجه به تغييرپذيري مكاني و زماني متغيرهاي اقليمي بخصوص تبخير تعرق پتانسيل، به دليل پراكنش نامناسب ايستگاه هاي هواشناسي امكان بررسي دقيق اين كميت در سطح منطقه نمي باشد. بنابراين ضروري است مقادير فوق از حالت نقطه اي به منطقه اي تعميم داده شود براي اين منظور روشهاي متعددي از جمله روش هاي آمار كلاسيك، رگرسيوني و ميانگين حسابي وجود دارد كه از دقت مناسبي برخوردار نمي باشند لذا در اينتحقيق از روش هاي زمين آماري و درون يابي تيسن براي اين منظور استفاده شد. در اين بررسي از 39 ايستگاه هواشناسي سينوپتيك، كليماتولوژي و تبخير سنجي موجود در سطح استان خوزستان استفاده شد و تبخير تعرق -پتانسيل در دو مقياس حداكثر و سالانه به دو روش پنمن مانتيث فائو و بلاني كريدل محاسبه گرديد. سپس از ميان روش هاي زمين آماري موجود روش كريگينگ، كوكريگينگ و عكس مجذور فاصله و بر اساس لايه پوشش نقطه اياطلاعات مكاني ايستگاه ها پهنه بندي تبخير تعرق مرجع با روش تيسن انجام گرديد و بيشتر