اثر بخشي آموزش مهارتهاي زندگي بر ميزان نافرماني مقابله اي و پرخاشگري دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال نافرماني مقابله اي

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي آموزش مهارتهاي زندگي بر ميزان نافرماني مقابله اي و پرخاشگري دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال نافرماني مقابله اي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول مدارس شهرستان بابل است كه بنابر ملاكهاي تشخيصي مبتلا به نافرماني مقابله اي شناخته شده اند و در سال تحصيلي 97-96 مشغول به تحصيل مي باشند. روش نمونه گيري، نمونه گيري هدفمند بود. بدين صورت كه از بين مدارس مقطع متوسطه اول دخترانه شهرستان بابل به روش در دسترس يك مدرسه (دبيرستان صبوري) انتخاب شد. سپس آزمون اختلال نافرماني مقابله اي در اين مدرسه اجرا و بر اساس نتايج اين آزمون 30 دانش آموزي كه بالاترين نمره را در آزمون اختلال نافرماني كسب كنند انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (مهارت هاي زندگي ) و يك گروه كنترل جايگزين شدند. تعداد اعضاي هر گروه 15 نفر بوده است. دانش آموزان به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. براي گروه آزمايش، جلسات آموزش به مدت 10 جلسه برگزار شد ولي گروه كنترل هيچ گونه آموزشي دريافت نكرد. در بررسي توصيفي داده ها، شاخص هاي آماري مربوط به هر يك از متغير هاي تحقيق محاسبه گرديد. در بررسي توصيفي داده ها، شاخص هاي آماري مربوط به هر يك از متغير هاي تحقيق محاسبه گرديد. در بخش آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) در بخش آمار استنباطي از آزمون هاي آزمون شاپيرو ويلك نرمال بودن متغيرها و آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري جهت بررسي فرضيه هاي پژوهش استفاده گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه نسبت f حاصل از تحليل كوواريانس گوياي آن است كه پس از حذف اثرات متغير تصادفي كمكي (پيش آزمون تفاوت آماري معني داري بين نمرات تعديل شده ميزان پرخاشگري در پس آزمون دو گروه آزمايشي و كنترل وجود دارد F؛ 57 / 286 =( 27 و 1 ) (p<0/01). بدين معني كه اثر آموزش مهارتهاي زندگي بر كاهش ميزان پرخاشگري دانش آموزان داراي اختلال نافرماني مقابله اي معني دار بوده است. بنابراين فرضيه تحقيق تاييد مي شود. مجذور سهمي اتا مبني بر سهم مداخله در كاهش پرخاشگري حاكي از آن است كه 90 درصد از تغيير در ميزان پرخاشگري در پس آزمون ناشي از تاثير آموزش مهارتهاي زندگي مي باشد. نسبت f حاصل از تحليل كوواريانس گوياي آن است كه پس از حذف اثرات متغير تصادفي كمكي (پيش آزمون تفاوت آماري معني داري بين نمرات تعديل شده ميزان نافرماني مقابله اي در پس آزمون دو گروه آزمايشي و كنترل وجود دارد F؛ 215.82 =( 27 و 1 ) (p<0/01). بدين معني كه اثر آموزش مهارتهاي زندگي بر كاهش ميزان نافرماني مقابله اي دانش آموزان معني دار بوده است. بنابراين فرضيه تحقيق تاييد مي شود. مجذور سهمي اتا مبني بر سهم مداخله در كاهش نافرماني مقابله اي حاكي از آن است كه 89 درصد از تغييردر ميزان نافرماني مقابله اي در پس آزمون ناشي از تاثير آموزش مهارتهاي زندگي مي باشد.