تعيين الگوي پراكنش گونه اي خارپشت اروپايي (Erinaceus concolor) با استفاده از مدل هاي توزيع گونه اي

مدل هاي توزيع گونه (SDMs) روش هايي هستند كه مشاهدات حضور گونه ها يا فراواني آن ها را با اطلاعات محيطي تركيب مي كنند. اين مدل ها براي به دست آوردن بينش اكولوژيكي و تكاملي و پيش بيني توزيع گونه اي استفاده مي شوند. در حال حاضر SDMs به طور گسترده اي در اكوسيستم هاي خشكي و آبي ( آب هاي شيرين و دريايي) استفاده مي شوند. با توسعه مدل هاي توزيع گونه اي (SDMs) از اين مدل ها به طور فزاينده اي در تصميم گيري، مديريت و حفاظت تنوع زيستي بهره گيري مي شود. مطالعه حاضر با هدف تهيه مدل توزيع گونه اي خارپشت اروپايي به عنوان يك گونه ساكن در مناطق شمال و شمال غربي ايران مي باشد. ابتدا لايه هاي اقليمي از پايگاه Bioclime استخراج گرديد و سپس همبستگي بين متغيرهاي اقليمي با آزمون پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و متغيرهاي داراي همبستگي بالا از فرايند مدل سازي حذف شدند. در اين مطالعه از بسته آماري sdm كه شامل هشت مدل توزيع گونه اي MARS، RF، SVM، BRT، GAM، GLM، FDA، CART مي باشد، در نرم افزار R استفاده شد. سپس با استفاده از روش Ensemble بهترين مناطق براي پراكنش خارپشت اروپايي كه توسط هشت مدل توأمان تعيين شده است، مشخص گرديد. نتايج مدل Ensemble نشان داد عموماً مناسب ترين مناطق براي پراكنش خارپشت اروپايي مناطق شمال غرب ايران است. هم چنين يافته هاي اين بررسي نشان داد كه در مجموعه مدل هاي FDA, GLM, CART داراي قابليت اعتماد در سطح عالي و مدل هاي GAM, BRT, MARS, SVM و RF داراي قابليت اعتماد بسيار عالي مي باشند