مقايسه تمرين انبوه و فاصله دار بر اكتساب و يادداري يك مهارت مهارت مجرد(شوت بسكتبال)

هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير انبوه و فاصله دار بر اكتساب و يادداري يك مهارت مجرد مي باشد.روش تحقيق حاضر نيمه تجربي و جامعه آماري آن كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان ديلم در سال تحصيلي 88-89 مي باشد كه از بين آنها 40 نفر به صورت تصادفي انتخاب و به صورت دو گروه انبوه و فاصله دار(20 نفر انبوه و 20 نفر فاصله دار) مي باشند. اين تحقيق شامل 3 مرحله، پيش آزمون، اكتساب و يادداري بود. ابتدا تمرين پيش آزمون انجام مي شود و از اين تمرين افراد به دو گروه انبوه و فاصله دار تقسيم مي شوند(برحسب امتيازات).در مرحله تمرينات اكتساب افرادي كه تمرين انبوه مي باشند، در يك هفته و در سه جلسه تمريني كار مي كنند و 48ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، آزمون يادداري انجام مي شود و افرادي كه تمرين فاصله دار انجام مي دادند طي سه هفته كار مي كردند و سپس بعد از 48 ساعت آزمون يادداري انجام مي شد. هرنفر در هر جلسه 20 پرتاب انجام مي داد كه گروه انبوه به صورت يك سِت 20 تايي و گروه فاصله دار به صورت دو ست 10 تايي با 90ثانيه استراحت بين دو ست كار مي كردند. سپس عملكرد دو گروه در مراحل اكتساب، يادداري با استفاده از آزمون تي استودنت براي گروه هاي مستقل با سطح اطمينان (05/0α=)، با يكديگر مقايسه شد. نتايج نشان داد هر دو روش انبوه و فاصله دار بر اكتساب، يادداري مهارت شوت بسكتبال تأثير معني دار دارند. همچنين نتايج مقايسة دو گروه نشان داد بين دو گروه انبوه و فاصله دار در مراحل اكتساب و يادداري، تفاوت معني دار آماري وجود ندارد اين پ‍ژوهش، پيشنهاد مي كند در برنامه ريزي تمرين در مورد مهارت هاي مجرد بنيادي (شوت بسكتبال)، از تمرين انبوه استفاده گردد.