مقايسه پاسخ نسفاتين-1 و شاخص مقاومت به انسولين به دو شيوه تمريني استقامتي و مقاومتي در مردان غيرفعال داراي اضافه وزن

عوامل محيطي و ژنتيكي متعددي بروز و شدت چاقي را تحت تاثير قرار مي دهند. عواملي مربوط به رژيم غذايي، وضعيت اشتها و مسائل فرهنگي و اجتماعي در سال هاي اخير شيوع چاقي را سرعت بخشيده است (1 .(بافت چربي امروزه به عنوان غده درون ريز فعال شناخه مي شود كه علاوه بر تنظيم توده چربي، ميانجي هاي بيواكتيوي را ترشح مي كند. اين ميانجي ها مواد پروتئيني هستند كه آديپوكاين ناميده مي شوند(2 .(نسفاتين-1 يكي از اين پروتئين هاي ضد اشتهايي مي باشد(3(كه در سال 2006 توسط اُه و همكاران كشف شد. در هنگام گـرسنگي بيان و همچنين غلظت نسفاتين-1 كاهش مي يابد (4 .(گزارشات نشان ميدهد كه منبع اصلي و ترشح نسفاتين-1 هسته كماني هيپوتالاموس مي باشد (4 .(اين احتمال وجود دارد كه فعاليت بدني به طور مستقيم و يا غير مستقيم با ايجاد تغييراتي در سطوح انسولين و گلوكز خون، بر مقادير نسفاتين-1 تأثير گذارد و در نتيجه افزايش سطوح نسفاتين-1 در اثر فعاليت بدني در بهبود حساسيت انسولين نقش داشته باشد(4 . (از طرفي برخي تحقيقات پزشكي رابطه معني داري بين مقادير نسفاتين-1 و حساسيت به انسولين گزارش كرده اند (5 .(رواسي و همكاران (1390 ( با بررسي تأثير 12 هفته تمرين استقامتي متوسط تا شديد روي نسفاتين-1 افزايش معني دار سطوح نسفاتين-1 را گزارش كردند. قنبري نياكي و همكاران (1391 (نيز كاهش غيرمعني دار بيان نسفاتين-1 در هيپوتالاموس را بعد از 8 هفته تمرين استقامتي با شدت كم گزارش كردند. هرچند درباره تاثير تمرينات مقاومتي و استقامتي بر مقادير نسفاتين -1 جمع بندي كاملي صورت نگرفته است اما اين مسئله هنوز جاي سوال است كه در صورت اثربخشي اين تمرينات كداميك از تمرينات استقامتي يا مقاومتي در مقادير نسفاتين -1 و مقاومت به انسولين نقش بهتري ايفا مي كند. لذا هدف از انجام اين تحقيق پاسخ به اين سوال مي باشد كه آيا 8 هفته فعاليت منظم استقامتي و مقاومتي تاثيرات مشابهي بر سطوح نسفاتين-1 و مقاومت به انسولين دارند يا نه؟