مقايسه عملكرد تعادلي دانش آموزان نابينا، ناشنوا و عادي

مقدمه: سيستم هاي حسي شامل دستگاه وستيبولار، حس بينايي و احساس حسي–پيكري نقش مهمي در كنترل حركتي ايفا مي نمايند و فقدان اطلاعات حاصل از هر يك از اين سه سيستم حسي مي تواند روي نوسان بي اختيار قامت در وضعيت ايستاده تأثير گذار باشد. مواد و روش كار: 16 كودك نابينا (9 دختر، 7 پسر) و 30 كودك ناشنوا (14 دختر، 16 پسر) به عنوان نمونه از شهر اردبيل در پژوهش شركت كردند. 60 كودك نرمال (30 دختر، 30 پسر) به عنوان گروه كنترل بر اساس قد، وزن، سن و شاخص توده بدني با گروه تجربي همگن شدند. آزمون اصلاح شده لك لك براي ارزيابي تعادل ايستا، و آزمون زمان برخاستن و رفتن براي ارزيابي تعادل فانكشنال استفاده گرديد. آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه براي مقايسه گروهها استفاده شد و از آزمون تي مستقل براي مقايسه جنسيت ها در هر گروه با استفاده از نرم افزار SPSS 16 استفاده گرديد. يافته ها: نتايج آزمون تعادل ايستا و پويا اختلاف معني داري بين گروههاي نابينا و ناشنوا نشان داد (p=0/001) اما اختلاف معني داري بين گروههاي ناشنوا و عادي وجود نداشت (p=0/93). تفاوت معني داري بين جنسيت ها در نابينايان و ناشنوايان وجود نداشت اما پسران سالم تعادل بهتري نسبت به دختران داشتند (p=0/02, p=0/01) نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي طرح حاضر كودكان نابينا در مقايسه با كودكان ناشنوا و سالم داراي تعادل ايستاي ضعيفتري مي باشند. از آنجايي كه افراد نابينا قادر به جبران فقدان درونداد بينايي براي حفظ ثبات پاسچرال نيستند لذا كاهش ثبات پاسچرال در شرايط استاتيك را نشان مي دهند. بنابراين شناسايي جامع عوامل موثر بر تعادل و مشكلات و ضعف تعادلي در زمان مناسب و توجه به اين عوامل در برنامه هاي تمريني و تقويت آن در كودكان با معلوليت حسي به خصوص نابينايان و استفاده از نيروهاي متخصص و توجه ويژه به فعاليت بدني اين كودكان در مدارس پيشنهاد مي گردد.