ارتباط وضعيت روحي و رواني با پايگاه مهارگري ورزشكاران نخبه تيم هاي ملي در رشته هاي منتخب تيمي و انفرادي

مقدمه: يكي از عوامل پيروزي تيم هاي ورزشي ، آمادگي رواني است. همچنانكه عناصري مثل آمادگي تكنيكي ، تاكتيكي و جسماني مي توانند پيروزي بخش باشند، در بسياري از مسابقات ورزشي آمادگي رواني و توان كنترل فشارهاي هيجاني و عصبي نيز مي تواند نقش تعيين كننده اي ايفا كند. هدف: بررسي ارتباط وضعيت روحي و رواني با پايگاه مهارگري ورزشكاران نخبه تيم هاي ملي در رشته هاي منتخب تيمي و انفرادي مي باشد. روش بررسي: تحقيق حاضر با توجه به ماهيت پژوهش از نوع همبستگي و از لحاظ هدف تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي است كه به روش پيمايشي انجام مي شود و جامعه ي آماري اين پژوهش را كليه ي ورزشكاران مرد تيم هاي ملي رشته هاي تيمي (فوتبال، واليبال، بسكتبال) و انفرادي (تكواندو، كشتي و دو و ميداني) تشكيل مي دهند كه تعداد 90 نفر از ورزشكاران مرد متشكل از رشته هاي ورزشي تيمي شامل فوتبال (15 نفر)، واليبال (15 نفر)، بسكتبال (15 نفر) و رشته هاي انفرادي شامل تكواندو (15 نفر)، كشتي (15 نفر)، دو و ميداني (15 نفر) بصورت تصادفي ساده به عنوان نمونه ي آماري اين پژوهش انتخاب شدند. در اين پژوهش از دو پرسشنامه تعيين وضعيت روحي سالملا و بوتا و تعيين وضعيت پايگاه مهارگري كانون كنترل لونسون استفاده شد. يافته هاي تحقيق: نتايج پژوهش نشان داد در ورزشكاران تيمي نيرو بخشي و آراميدگي تيمي كمتر از واكنش به استرس و كنترل ترس بوده است و تصوير ذهني بيشتر از ساير مهارت ها بوده است و در ورزشكاران انفرادي تصوير ذهني بيشتر از ساير مهارت ها بوده است. در عين حال بين مهارت هاي رواني و روان تني و شناختي پايه در دو گروه رشته هاي تيمي و انفرادي تفاوت معني دار مشاهده نشد. نتيجه گيري: بين وضعيت رواني بازيكنان ملي در رشته هاي انفرادي در آرميدگي با پايگاه مهارگري آن ها رابطه وجود دارد و تفاوت بين دو ضريب همبستگي معني دار مي باشد.