كيفيت معماري محيط و رابطه آن با سلامت روان

علي رغم پيشرفت هاي علمي بشر امروزين، هنوز عوامل زيادي هستند كه سلامت انسان ها، خصوصا سلامت رواني آنان را تهديد مي كنند. محيط كالبدي كه توسط خود انسان ساخته شده است، مي تواند يكي از همان عوامل تهديد كننده براي انسان باشد. در حالي كه تمركز عمده تحقيقات دانشمندان در قرن معاصر بر روي سلامت جسمي بوده، سلامت روان نسبتا كمتر مورد عنايت قرار گرفته است. در اين مقاله ضمن تحليل رابطه معماري محيط و سلامت روان در عرصه روانشناسي محيط، به تدوين معيارهايي جهت سنجش كيفيت معماري محيط كالبدي پرداخته شده است. با اينكه سنجش كيفيت در حوزه معماري و محيط به دليل دخالت فاكتورهاي تاثيرگذار متعدد، بسيار مشكل و پيچيده است ولي با تعيين ويژگي هاي اصلي و موثر كيفيت معماري، پرسشنامه سنجش رضايت از محيط تدوين شده است. سپس معيارهاي كيفي به معيار كمي نمره تبديل شده و با روش تحليل همبستگي، مدلي بدست آمده كه از طريق مقايسه آن با نمرات پرسشنامه هاي استاندارد جهاني، از جمله پرسشنامه 28 سوالي سنجش سلامت عمومي (GHQ)، رابطه كيفيت معماري محيط و سلامت عمومي انسان اثبات گرديده است. در نتيجه مشخص شده كه رابطه معناداري بين سلامت عمومي انسان و محيط كالبدي پيراموني وي وجود دارد. از آنجا كه رابطه انسان و محيط دوسويه است، هم كيفيت معماري محيط بر سلامت عمومي موثر است و هم كساني كه سلامت عمومي بهتري دارند، از كيفيت معماري محيط رضايت بيشتري ابراز مي كنند.