وجوه معنايي ريشه «سَكَنَ» و مشتقات آن در قرآن كريم

ريشه «سَكَنَ» يكي از ماده هاي پركاربرد در قرآن كريم است كه 69 بار در قالب صيغه هاي مختلف به كار رفته است. در اين پژوهش ابتدا معناي لغوي اين واژه با تكيه بر كاربردهاي آن در فرهنگ لغت عرب مورد بررسي قرار گرفته است، سپس با استخراج همه ي آيات مشتمل بر آن ماده و تأمل در سياق آنها، ميزان تطبيق معناي لغوي با معناي قرآني آن لحاظ گرديده است. نتيجه اين است كه، اصل معناي «سكن» ثابت و بي حركت بودن است كه اين بي حركتي در سطح باطن، به معناي آرامش دروني تبديل مي گردد. نه تنها هر دو معناي ظاهري و باطني سكون در قرآن كريم به كار رفته است، بلكه براي سكون ظاهري دو شكل توقف كامل، و استقرار در مكاني خاص (همراه با تحركات در آنجا)، و براي سكون باطني (آرامش) دو سطح آرامش عمومي و اختصاصي (براي مؤمنين) تشخيص داده شد. «سكينه» كه نوعي آرامش اختصاصي براي مؤمنان است، در بحبوحه شرايط دشوار از طرف خداوند بر قلوب مؤمنين نازل مي شود.