بررسي ارتباط مولفه­هاي رانده شدن (مدحور) از درگاه الهي بر اساس آيات قرآن

بسياري از آيات قرآن در مورد انذار است، از جمله مواردي كه در مورد انذار سخن گفته شده است، رانده شدن از درگاه الهي است. در چند جاي مختلف از كلام خداوند سخن از مطرود شدن «مدحور» به ميان آمده است: در سوره اعراف پس از تكبر شيطان در برابر فرمان الهي امر به خروج از بهشت با عبارت «مَذْمؤُماً مَدْحُوراً» آمده است، در سوره اسراء، آنجا كه بحث از نهي دنياگرايي است عبارت «مَذْمُوماً مَدْحُورا» به كار رفته است و در جاي ديگر در همين سوره در نهي از شرك عبارت «مَلُوماً مَدْحُوراً» در ميان است. سزاي متكبرين، مشركين و اهل دنيا مطرود شدن است. در اين آيات كه واژه «مدحور»، مطرود شده آمده است، نشاگر اين امر است كه ميان تكبر، دنياپرستي و شرك رابطه¬اي منطقي و معنادار وجود دارد و بين اين آيات ارتباطي برقرار است كه منجر به طرد شدن و سقوط در دوزخ مي¬گردد و وجود هريك از اين صفات منفي زمينه ابتلا به ساير صفات ناپسند است، از اين رو ميان اين سه رذيله اخلاقي رابطه تساوي وجود دارد؛ چرا كه پيامدهاي اين عوامل نفي توحيد، انكار معاد و اغواگري است، همچنين توجه و تدبر در مجموع اين آيات بيانگر اين است كه تكبر نسبت به شرك و دنيا طلبي عامليت دارد؛ به عبارت ديگر تكبر است كه موجب دنيا طلبي و شرك مي¬شود.