تجسمي كردن داده هاي مكاني از نقشه هاي كاغذي تا نقشه هاي Web

طي قرنها طراحان و دست اندركاران تهيه نقشه در زمينه نمايش عيني پديده ها و عوارض جغرافيايي تلاش كرده اند. آنان با بهره گيري از علايم گرافيكي و عناصر ديداري بسيار متنوع كوشيدند تا تجسم پديده ها و عوارض را براي كاربران ميسر سازند. كارتوگراف به نقشه به عنوان يك رسانه ارتباطي و اطلاع رساني با استفاده از زبان تصويري و گرافيكي مي نگرد. بر اساس همين نوع نگرش، وي با بكارگيري علوم وفنون مختلف به گوياتر كردن اين زبان پرداخته تا ادراك ديداري كاربر را آسان نمايد. اما آنچه مسلم است نحوه پياده سازي اصول كارتوگرافي بويژه چگونگي طراحي و بكارگيري علايم و سمبل ها در نقشه هاي كاغذي با نقشه هاي رقومي قابل رؤيت روي صفحه نمايش 1، نقشه هاي موقت 2 و جديدترين نسل نقشه ها يعني Web maps متفاوت مي باشد. در اين گفتار سعي شده است ضمن اشاره به روشهاي تجسمي كردن داده هاي جغرافيايي، تفاوتهاي موجود در شيوه هاي نمادپردازي نقشه هاي نوين با نقشه هاي سنتي بيان گردند.