رابطه هوش معنوي و دلزدگي زناشويي در زنان متقاضي طلاق

فاقد عنوان و چكيده لاتين

با توجه به آن كه طلاق يكي از آسيب هاي اجتماعي است، شناخت عوامل مؤثر بر آن در بالا بردن سلامت رواني جامعه نقش بهينه اي ايفا مي كند. هدف پژوهش حاضر تدوين الگوي دلزدگي زناشويي در ارتباط با هوش معنوي بود. 104 زن متقاضي طلاق به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شد. ابزار مورد استفاده اين پژوهش پرسشنامه دلزدگي زناشويي پاينز و پرسشنامه هوش معنوي بديع و همكاران بود. بين تفكر كلي، اعتقادي، اخلاقي و خودآگاهي با دلزدگي زناشويي رابطه منفي معناداري وجود دارد و با توجه به مقادير ضرايب رگرسيون، خرده مؤلفه هاي خودآگاهي و اعتقادي براي دلزدگي زناشويي جسمي و خرده مؤلفه هاي خودآگاهي، اخلاقي و اعتقادي براي دلزدگي زناشويي روحي و خرده مؤلفه خود آگاهي براي دلزدگي زناشويي عاطفي پيش بيني كننده قوي مي باشند. از اين رو، تعهد افراد نسبت به صمميت معنوي موجب رضايت روح هايشان شده و ايمان و اعتقادات مشترك به آنها اين فرصت را مي دهد تا صميميت عميق تري با يكديگر برقرار ساخته و به ناكامي ناشي از نرسيدن به آرزوهاي رويايي زندگي مشترك دچار نشوند.