نقش واسطه ايي سبك هاي دلبستگي بر رابطه طلاق رواني و كيفيت زندگي زنان متأهل

فاقد عنوان و چكيده لاتين

هدف اين پژوهش بررسي نقش واسطه اي سبك هاي دلبستگي در رابطه بين طلاق عاطفي و كيفيت زندگي است. جامعه مورد پژوهش شامل كليه زنان متأهل ساكن منطقه 1 شهر تهران كه بين 5 تا 15 سال از ازدواج ايشان گذشته باشد و حداقل داراي يك فرزند باشند بود. 300 نفر از طريق روش نمونه گيري در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده مقياس كوتاه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني است نتايج نشان داد كه بين طلاق RAAS پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ 47 سؤالي و آزمون سبك هاي دلبستگي ،(WHOQOH-BREFE) رواني و كيفيت زندگي در جامعه مورد پژوهش رابطه منفي معناداري وجود دارد. همچنين هر دو نوع سبك دلبستگي ناايمن (شامل دو سوگرا و اجتنابي) و ايمن اثر واسطه اي معناداري بر رابطه بين طلاق عاطفي و كيفيت زندگي دارند. بر اساس يافته هاي پژوهش هر چه كاركرد روابط بين زوجين بهتر باشد، كيفيت زندگي بالاتر است. از سوي ديگر سب كهاي دلبستگي ناايمن (اجتنابي و دوسوگرا) اثر منفي طلاق عاطفي بر كيفيت زندگي را تشديد مي كنند در حالي كه سبك دلبستگي ايمن اثر منفي طلاق عاطفي بر كيفيت زندگي را تعديل كرده و مانع افت شديد كيفيت زندگي زنان متأهل مي شود.