ساختار ابعادي علايم اسكيزوفرنيا و رابطه آن با سرشت و منش

فاقد عنوان و چكيده لاتين

پژوهش حاضر با هدف شناسايي ساختار ابعادي علايم اسكيزوفرنيا و بررسي روايي سازه اين ابعاد با استفاده از مولفه هاي سرشت و منش صورت گرفت. در اين پژوهش گذشته نگر 71 بيمار اسكيزوفرنيا مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور دستيابي به اهداف پژوهش، ابزارهاي مقياس ارزيابي علايم مثبت و منفي (آندرياسن، 1984 آ و ب) و فرم كوتاه پرسشنامه سرشت و منش (كلونينجر، 1994 ) به كار برده شد. ساختار ابعادي علايم با روش آماري تحليل عناصر اصلي و رابطه ابعاد شناسايي شده با مولفه هاي سرشت و منش با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون مورد بررسي قرار گرفت. ساختار ابعادي علايم بيماران اسكيزوفرنيا بر روي چهار عامل بارگيري شد. اين ابعاد عبارت بودند از روانپريشي، آشفته، بيان كاهش يافته و ارتباط مختل. رابطه ابعاد شناسايي شده با مولفه هاي سرشت و منش به اين صورت بود كه: روان پريشي با نوجويي و خودفراروي رابطه مثبت داشت؛ بيان كاهش يافته با آسيب پرهيزي رابطه مثبت و با خودراهبري و همكاري رابطه منفي داشت و ارتباط مختل نيز با خودراهبري و همكاري رابطه منفي داشت. ابعاد شناسايي شده همسو با پژوهش هايي است كه در اين زمينه انجام گرفته است. روابط ميان اين ابعاد با مولفه هاي سرشت و منش روايي خوب اين سازه ها را نشان مي دهد.