مديريت مشاركتي منابع آبي با ايجاد و توسعه تعاوني هاي آب بران

فاقد عنوان و چكيده لاتين

محدوديت منابع آب و تخصيص بخش اعظم آن در امر توليد محصولات كشاورزي در مقابل افزايش رشد جمعيت جهان و نگراني از كمبود مواد غذايي، دست اندركاران صنعت آب را به خصوص در كشورهاي در حال توسعه متوجه گرايش به تعاوني هاي آب بران در بخش كشاورزي نموده است، به طوري كه به مقوله تعاوني هاي آب بران براي تغييرات رفتاري و مشاركت كشاورزان در مديريت آب كشاورزي توجه زيادي شده است. نقش كليدي تعاوني هاي آب بران به عنوان تشكيلات پايدار محلي در مديريت بهينه مصرف آب كشاورزي، از طريق مشاركت ذي نفعان در تمامي مراحل تصميم گيري، برنامه ريزي، ساخت، بهره برداري، نگهداري تامين مالي و همچنين در تمامي سطوح مديريت آبي امكان پذير است. پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعه اسنادي و كتابخانه اي، تلاش مي كند ضمن مرور انتقادي تاريخچه، مفاهيم، اهداف و تجربه تعاوني هاي آب بران در ايران و ساير كشورها، به موانع شكل گيري و عوامل موثر در موفقيت تعاوني هاي آب بران اشاره كند.