شبيه سازي عددي آبشستگي اطراف پايه پل با به كارگيري آبپايه

فاقد عنوان و چكيده لاتين

تخمين حد اكثر عمق آبشستگي در اطراف پايه هاي پل در هنگام طراحي جهت جلوگيري از تخريب آن ها پس از اجرا امري ضروري به نظر مي رسد. در اين پژوهش كارايي مدل سه بعدي SSIIM در مدل كردن الگوي آبشستگي اطراف پايه پل در زمان به كارگيري آبپايه و تاثير فاصله آبپايه بر ميزان كاهش عمق آبشستگي سنجيده شد. براي اين منظور ابتدا مدل عددي با يك مدل آزمايشگاهي با ابعاد كانالي به طول 12 متر، عرض و ارتفاع 60 سانتي متر، قطر پايه پل استوانه اي شكل 5 سانتي متر، عمق جريان 10 سانتي متر، دبي جريان 14 ليتر بر ثانيه، ارتفاع آبپايه 5 سانتي متر، عرض آبپايه 5 سانتي متر، ضخامت آبپايه 1 سانتي متر، سرعت متوسط جريان 0/23 متر بر ثانيه، متوسط ذرات رسوب 0/96 ميلي متر، واسنجي و در ادامه صحت سنجي شد. سپس نتايج عددي با داده هاي آزمايشگاهي مورد مقايسه قرار گرفت. حداكثر كاهش عمق آبشستگي در مدل آزمايشگاهي(RDP %) در فاصله تقريبي 4/3= x/b (x فاصله آبپايه از پايه اصلي و b قطر پايه استوانه اي شكل) به ميزان 51/3 درصدبود كه در مدل عددي نيز حداكثر كاهش عمق آبشستگي در همان فاصله نصب آبپايه و به ميزان 68/5252/68 درصد به¬دست آمد. ميزان خطاي 1/38 درصد، بيانگر دقت بالا و همخواني نتايج مدل عددي SSIIM با داده هاي آزمايشگاهي بود. همچنين نتايج شبيه سازي عددي آزمايش هاي شانزده گانه نصب آبپايه در فاصله هاي مختلف (50 تا 550 ميلي متري) از پايه اصلي نشان داد حداكثر كاهش عمق آبشستگي در فاصله نصب 215 ميلي متري آبپايه به ميزان عمق نهايي آبشستگي 56 ميلي متر اتفاق افتاد كه در مدل آزمايشگاهي نيز حداكثر كاهش عمق در همين فاصله نصب آبپايه و به عمق نهايي آبشستگي 53 ميلي متر گزارش شده بود. ميزان حداقل و حداكثر درصد خطا بينRDP محاسبه اي و مشاهده اي 0/09% و 5/72% به دست آمد. در نتايج آزمايشگاهي در فاصله هاي نزديك و دور از پايه پل، تاثير نصب آبپايه در كاهش عمق آبشستگي كمتر بوده كه نتايج مدل عددي اين موضوع را تاييد كرد.