به كارگيري مدل پويايي هاي سيستم براي افزايش سود و سهم حمل و نقل ريلي از بازار حمل بار داخلي

فاقد عنوان و چكيده لاتين

بر مبناي قانون توسعه حمل و نقل و مديريت مصرف سوخت، مي بايست در سال 1390 سهم حمل و نقل ريلي در جابجايي كالا به 30 درصد از كل جابجايي بار در كشور مي رسيد كه با توجه به روند اجراي اين قانون، اين هدف گذاري به سال 1394 موكول شده است. در اين راستا با توجه به پياده سازي مصوباتي همچون خصوصي سازي راه آهن و قانون هدفمند سازي يارانه ها، راهكارهايي همچون تغيير نظام تعرفه اي مي تواند راهگشا باشد. ليكن تغيير تعرفه در شرايطي از بازار كه رقبا خدمات يكساني ارايه مي كنند تا زماني كه مشتريان نسبت به زمان، سرعت و سهولت جابجايي ترديد داشته باشند، بر مبناي قانون توسعه حمل و نقل و مديريت مصرف سوخت، مي بايست در سال 1390 سهم حمل و نقل ريلي در جابجايي كالا به 30 درصد از كل جابجايي بار در كشور مي رسيد كه با توجه به روند اجراي اين قانون، اين هدف گذاري به سال 1394 موكول شده است. در اين راستا با توجه به پياده سازي مصوباتي همچون خصوصي سازي راه آهن و قانون هدفمند سازي يارانه ها، راهكارهايي همچون تغيير نظام تعرفه اي ميتواند راهگشا باشد. ليكن تغيير تعرفه در شرايطي از بازار كه رقبا خدمات يكساني ارايه ميكنند تا زماني كه مشتريان نسبت به زمان، سرعت و سهولت جابجايي ترديد داشته باشند نمي تواند سهم قابل توجهي از تقاضا را به سمت حمل و نقل ريلي سوق دهد. چراكه مشتريان تفاوت هزينه اي موجود را متقبل مي شوند تا با سطح قابل قبولي از اطمينان ، محموله خود را با استفاده از حمل و نقل جاده اي حمل كنند. به عبارت ديگر مشتريان صرف نظر از برتري و مزيت هزينه اي حمل و نقل ريلي، سهولت دسترسي و قابليت برنامه ريزي توسط حمل جاده اي را مد نظر قرار داده و محموله خود را با كاميون حمل مي كند. چنين وضعيتي در سالهاي اخير منجر به تغيير سهم بازار حمل و نقل ريلي بار به ضرر حمل و نقل ريلي و به نفع حمل و نقل جاده اي شده است، وضعيتي كه در جهت خلاف سياست هاي كلان كشور در حوزه حمل و نقل است.در اين مقاله با بررسي داده هاي تاريخي مربوط به سود و سهم حمل و نقل ريلي، يك مدل پويايي هاي سيستم براي بيان رفتار بازار حمل بار ارايه شده و پس از اعتبارسنجي اين مدل به تحليل حساسيت آن و ارايه ي راهكارهايي براي افزايش سود و سهم راه آهن از حمل بار پرداخته شده است.نتايج اين تحقيق نشان ميدهد سياست هايي مانند 14 درصد كاهش تعرفه ي حمل بار به شرط برنامه اي بودن سير قطارهاي باري، افزايش 46 درصدي قيمت سوخت و كاهش 20 درصدي كرايه ي دسترسي در كنار كاهش كرايه ي حمل و بهبود برنامه ريزي مي تواند وضعيت حمل و نقل ريلي را تا پايان سال 1399 (پايان برنامه ي ششم توسعه) به وضع مطلوب يعني سهم 30 درصدي و سود بيشتر برساند.