مروري بر پوشش هاي سبز ارگانوسيلاني و بررسي نحوه عملكرد مقاومت به خوردگي آنها

تلاش جهت يافتن جايگزيني مناسب براي پوشش هاي تبديلي سمي كروماته از دهه 1970 ميلادي آغاز شده است. در سال هاي اخير بسياري از روش هاي جايگزين كروماته توسعه يافته اند كه يكي از آن ها استفاده از پوشش سبز ارگانو سيلاني است. سيلان با ساختار هيبريدي آلي - معدني خود به عنوان عامل جفت كننده و چسبنده بين فاز آلي رنگ فوقاني و فاز معدني فلزي به كار مي رود . پوشش هاي سيلاني توسط روش هاي متفاوتي همچون غوطه وري، اسپري كردن ، ترسيب الكتريكي و غلطك زني ترسيب مي شوند. ترسيب الكتريكي سيلان در حضور جريان الكتريكي، بسته به ولتاژ آندي يا كاتدي بكار رفته صورت مي گيرد . ويژگي محافظت به خوردگي پوشش سيلاني به فاكتورهاي مختلفي همچون ساختار مولكولي سيلان و ميزان آبدوستي محلول، نوع روش ترسيب، مدت زمان و دماي مرحله پخت پوشش بستگي دارد . pH آن، نوع حلال، غلظت و در اين مقاله مروري تاثير اين عوامل روي عملكرد مقاومت به خوردگي پوشش هاي سيلاني مورد بحث قرار گرفته و نسل جديدي از پوشش هاي سيلاني بهينه شده با نانوذرات و بازدارنده ها معرفي مي گردد.