مادري، راهي به سوي تعالي اخلاقي

هدف از مقاله‌ي حاضر تبيين ارزش‌هاي متعالي اخلاق فردي است كه كمال حقيقي زيست اخلاقي تلقي مي‌گردند. اين ارزش‌ها به زعم نگارنده عبارتند از عشق، ايثار و فداكاري و عفو و بخشش، اكنون سؤال اين است كه چگونه مي‌توان به اين ارزش‌هاي اخلاقي متعالي دست يافت؟ اين مقاله با روشي فلسفي ـ تحليلي نشان مي‌دهد كه طبيعي‌ترين و فطري‌ترين راهي كه به صورت خودكار زمينه‌ساز تحقق و تكامل اين ارزش‌ها مي‌گردد؛ چيزي نيست جز ويژگي‌هاي مادري و پدري كه البته در اين ميان ويژگي مادري توان بيشتري براي زمينه‌سازي رشد و تعالي اخلاقي انسان دارد و شايد به همين دليل است كه پيامبر اكرم(ص) اذعان داشته¬اند كه بهشت زير پاي مادران است. نگارنده بر اين باور است كه هر چند تحقق و تكامل ويژگي مادري به صورت طبيعي براي زنان در دسترس¬تر است ليكن اين ويژگي مي¬تواند در روند رشد اخلاقي پدران نيز تحقق پيدا كند. البته بايد توجه داشت كه منظور از ويژگي مادري صرفاً توجه به جنبة ارگانيكي و فرزندزايي نيست. بلكه مادري، كيفيتي روحي و رواني و مبتني بر نوعي ارتباط است كه بخش زيستي تنها جزئي از آن محسوب مي‌شود. بدين ترتيب در مجموع اين مقاله نشان مي¬دهد كه توجه به مادري و تقويت آن به عنوان ساز و كاري طبيعي و فطري در مسير رشد و تكامل انسان، بهترين كيفيتي است كه مي¬تواند بستر ساز و همواركنندة راه رشد و تعالي اخلاقي انسان باشد.