بررسي نقش پيش بين پيوند مادري در رفتارهاي پرخطر نوجوانان

نهـاد خانواده به عنوان يكي از مكانيسـم‌هاي اسـاسي جامعه‌پذيري و انتقال ارزش‌ها و نگـرش‌هاي جامعه به نسل‌هاي جديد و جوان همواره مورد تأكيد بوده است. از آنجايي كه در فرهنگ ايراني جايگاه همسري و مادري زن كانون توجه قرار گرفته است پژوهش حاضر به بررسي نقش پيش بين پيوند مادري و رفتارهاي پرخطر نوجوانان دانش آموز شهر شيراز پرداخته است. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دوم و سوم متوسطه شهر شيراز در سال تحصيلي 1395-1394 بود. نمونه آماري شامل 400 نفر (200 دختر و 200 پسر با محدود سني 17-16 سال) بودند كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله¬اي از بين نواحي يك و دو آموزش و پرورش شهر شيراز اننخاب و به پرسشنامه‌هاي ابزار پيوند والديني پاركر و همكاران (1979) و مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني زاده‌ محمدي و احمد آبادي (1388) پاسخ دادند. نتيجه اين پژوهش نشان داد كه همبستگي منفي و معناداري بين بعد مراقبت با رفتارهاي پرخطر وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد كه رگرسيون پيش‌بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر بر اساس بعد مراقبت معني‌دار است و بعد مراقبت مي‌تواند به صورت منفي گرايش به رفتارهاي پر خطر را پيش‌بيني كند. بر اساس شواهد حاضر، مي‌توان استنباط كرد كه پيوند مادري مي‌تواند نقش پيش‌بيني كننده مهمي در گرايش نوجوانان به رفتارهاي پر‌خطر داشته باشد. بر اين اساس، تحكيم پيوند مادري تأثير بسزايي در پيشگيري از آسيب‌ها و سلامت رفتاري نوجوانان دارد.