بررسي تصوير مادر در نقاشي پس از انقلاب اسلامي؛ نگاهي به دوسالانه‌هاي نقاشي ايران 1370 تا 1390

اين پژوهش به‌ منظور شناخت ميزان توجه هنرمندان نقاش پس از انقلاب، به موضوع مادر در دوسالانه‌هاي نقاشي پس از انقلاب صورت گرفته است. سؤال‌هايي كه در اين پژوهش پيش رو است: نخست اينكه در دوسالانه‌‌هاي نقاشي پس از انقلاب به چه ميزان به تصوير زن و مادر به ‌منزله‌ي موضوع اثر توجه شده است. دوم اينكه هنرمنداني كه در آثارشان موضوع مادر را به تصوير كشيده‌اند، از چه گرايش‌هاي سبكي به ‎‌منظور انتقال معاني استفاده كرده‌اند؟ اين پژوهش با بهرهگيري از مطالعه‌هاي كتابخانه‌اي و فيش‌برداري از اطلاعات مربوط و با روش تحليلي انجام گرفته است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين آثار به نمايش درآمده در دوسالانه‌هاي پس ازانقلاب، 5/10درصد از موضوعات مربوط‌ به استفاده از تصوير زن است و تنها حدود 7/1 درصد از كل آثار به موضوع مادر اختصاص دارد. همچنين، بيشترين استفاده از اين موضوع در دوسالانه‌ي اول بوده است. همچنين، مي‌توان گفت آثار ارائه ‌شده با موضوع مادر در دوسالانه‌ها، در شش سبك خاص رئاليسم انتزاعي، مطلـق نيمـه‌انتزاعي، سورئاليسم، سمبوليسم و اكسپرسيونيسم، طبقه‌بندي مي‌شوند.