پيش بيني سازگاري آموزشي براساس تعارض پس از طلاق والدين در دانش آموزان والدين طلاق گرفته ي شهر اردبيل

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني سازگاري آموزشي براساس تعارض پس از طلاق والدين در دانش آموزان والدين طلاق گرفته انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. كليه ي دانش آموزان طلاق دختر و پسر تحت پوشش بهزيستي و كميته ي امداد امام خميني (ره) شهر اردبيل جامعه ي آماري اين پژوهش را تشكيل مي دادند كه از ميان آن ها با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 100 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه ي تعارض پس از طلاق و پرسشنامه ي سازگاري دانش آموزان پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته ها نشان داد كه بين تعارض پس از طلاق و سازگاري آموزشي دانش آموزان رابطه ي منفي معنادار وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون آشكار كرد كه تقريباً 20 درصد از كل واريانس سازگاري آموزشي براساس تعارض پس از طلاق والدين قابل پيش بيني است. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه تعارض پس از طلاق والدين با سازگاري آموزشي دانش آموزان رابطه داشته و توان پيش‏بيني آن را دارد.