بررسي رابطه بين منبع كنترل دروني و بيروني با ابعاد خوش بيني و بد بيني در دانش¬آموزان سال دوم مدارس متوسطه دوم شهر اروميه

هدف مقاله حاضر بررسي رابطه منبع كنترل دروني و بيروني با ابعاد خوش بيني و بدبيني در دانش¬آموزان بود. نوع پژوهش توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‏آموزان متوسطه دوم شهر اروميه بود كه براساس جدول مورگان و با روش نمونه گيري تصادفي خوشه ايي چند مرحله ايي 165 دانش‏آموز انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خوش بيني و مقياس منبع كنترل دروني و بيروني استفاده شد. روش مطالعه همبستگي بود. براي تجزيه و تحليل داده ها و تعيين رابطه بين متغيرهاي مورد پژوهش از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. ضريب همبستگي پيرسون نشان دادكه بين منبع كنترل دروني با خوش بيني(001/0≥p) و همچنين بين بدبيني با منبع كنترل بيروني(001/0≥p) دانش‏آموزان رابطه مثبت و معناداري از لحاظ آماري وجود دارد. بدين معني كه با افزايش منبع كنترل دروني، خوش بيني افزايش مي يابد. براساس نتايج حاصله مي توان نتيجه گيري نمود كه با تعديل منبع كنترل دانش‏آموزان مي توان آنها را نسبت به مسايل خوش بين نمود.