رابطه‌ي بين تاب‌آوري و اهمال‌كاري تحصيلي در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ي تاب‌آوري و اهمال‌كاري تحصيلي در دانش‌آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. كليًه ي دانش‏آموزان دوره ي متوسطه ي شهر مشكين شهر در سال تحصيلي 94-1393 جامعه ي آماري اين پژوهش را تشكيل دادند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 250 دانش‏آموز به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه‌ي تاب‌آوري كونوروديويدسون و پرسشنامه‌ي اهمال‌كاري تحصيلي سولومن و راتبلوم پاسخ دادند. براي تجزيه‌و تحليل داده‌ها ازآزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين متغير تاب‌آوري و اهمال‌كاري تحصيلي دانش‌آموزان رابطه‌ي منفي معناداري وجود دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون آشكار كرد كه تاب‌آوري قدرت پيش بيني اهمال‌كاري تحصيلي را دارا نمي‌باشد. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه مولفه تاب‌آوري از متغيرهاي مهم و مرتبط با اهمال كاري تحصيلي در دانش‌آموزان مي باشد.