تأثير روان درماني بين فردي بر كاهش اضطراب و افسردگي دانش آموزان

در اين پژوهش تأثير روان درماني بين فردي بر كاهش اضطراب و افسردگي دانش آموزان دختر داراي فوبي اجتماعي مورد بررسي قرار گرفت. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه ي دانش آموزان دختر داراي فوبي اجتماعي شهرستان اردبيل در سال تحصيلي 93-1392 بود. براي نمونه گيري ابتدا 400 دانش آموز به روش نمونه گيري خوشه اي از جامعه آماري انتخاب شده و پرسشنامه فوبي اجتماعي بر روي آنان انجام شد. سپس از بين افراد داراي فوبي اجتماعي(بر اساس نقطه برش)، 34 آزمودني به صورت تصادفي ساده انتخاب و به طور كاملاً تصادفي در يك گروه آزمايشي (17 نفر)، و يك گروه كنترل (17 نفر)، قرار داده شدند. طرح پژوهش آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود علاوه بر پرسشنامه فوبي اجتماعي از پرسشنامه اضطراب و افسردگي بك در پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. پس از اتخاب تصادفي گروه هاي آزمايش و گواه، مداخله آزمايشي (روان درماني ميان فردي) بر روي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي اجرا گرديد. آزمودني هاي گروه كنترل مداخله-اي دريافت نكردند. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده علاوه بر آمار توصيفي از آزمون تحليل واريانس چندمتغيري (مانوا) استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه روان درماني ميان فردي باعث كاهش اضطراب و افسردگي و فوبي اجتماعي دانش آموزان گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه شده است (p 0/001). اين نتايج از بكارگيري روان درماني بين فردي به عنوان روش موثري در كاهش اضطراب و افسردگي دانش آموزان حمايت مي نمايد.