سازه هاي گردشگري عاملي موثر در جهت توسعه گردشگريِ روستايي (مورد پژوهي : منطقه اورامان)

امروزه از گرايش جديدي در معماري با نام (معماري براي گردشگري) نام برده مي شود كه يكي از اصول مورد تاكيد آن ارزشمند بودن معماري بومي و سنتي مقاصد گردشگري در تدوام و توسعه پايدار گردشگري است. در واقع ظهور اين رويكرد جديد پاسخ به تغييراتي است كه در جغرافياي بازار گردشگري در عصر پست مدرن با توجه به تغيير نيازها و علايق گردشگران به مقاصد ممتاز و منحصر به فرد ايجاد شده است. باتوجه به اينكه معماري بومي هر منطقه نيز كه بازتابي از شرايط اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و محيطي آن سرزمين مي‏باشد، پاسخ مناسبي به اصل منحصر به فرد بودن در بازار رقابتي گردشگري است تاكيد اصلي گرايش معماري براي گردشگري طراحي و ساخت سازه هاي گردشگري با رويكرد معماري بومي است. در اين راستا پژوهش بنيادي- كاربردي حاضر كه با روشي توصيفي – تحليلي انجام گرفته و اطلاعات آن از دو منبع اسنادي در بخش نظري و ميداني مبتني بر توزيع پرسشنامه در ميان 100 نفر از گردشگران و متخصصان عرصه گردشگري، معماري و جغرافيا در منطقه اورامان استان كردستان به عنوان يكي از قطب هاي مهم گردشگري روستايي و معماري بومي كشور، گردآوري نموده است با هدف تبيين، تحليل، معرفي و تاكيد بر اهميت و تاثير طراحي و ساخت سازه هاي گردشگري در توسعه گردشگري روستايي انجام گرفته است تا برآيند اين امر بهره گيري از اين رويكرد در زمينه توسعه گردشگري روستايي باشد. نتايج پژوهش نشان مي دهند كه طراحي و ساخت سازه هاي گردشگري با رويكرد معماري بومي توانايي تحقق اصل منحصر به فرد بودن، رفع نيازهاي اقامتي و رفاهي گردشگران و در نهايت تحقق اصل رضايت گردشگران را دارد تا بتوان با توجه به نتايج همبستگي گفت كه هرچه به سمت معماري بومي در ساخت و طراحي سازه هاي گردشگري حركت كنيم؛ شاهد توسعه بيشتر و مطلوبترگردشگري روستايي خواهيم بود.