نقش قرارگاه هاي رفتاري در تعاملات اجتماعي در مراكز تجاري-تفريحي با تكيه بر نظريه ي مكان سوم

امروزه با گسترش جمعيت و ارتقاء تكنولوژي، تعاملات فيزيكي افراد به طور چشمگيري كاهش يافته، زندگي اجتماعي در فضاهاي عمومي جريان نداشته و نقش آن ها صرفاً به ارتباط دهنده بين مقصد ها تقليل يافته است. عدم وجود جريان زندگي اجتماعي در فضاهاي عمومي، باعث جداسازي مردم از محيط و از يكديگر شده و نتيجه آن ظهور نابساماني ها در كالبد و ايجاد ناهنجاري هاي اجتماعي در فضاي عمومي است. فضاهاي شهري، مكان هايي هستند كه به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه ي كالبدي و فيزيكي نبوده و در حقيقت، ميزان موفقيت شان با ميزان استفاده از آن فضا و حضور انسان رابطه ي دو سويه دارد. از اين رو، مجتمع هاي تجاري-تفريحي جهت تعامل و راحتي بيشتر افراد در يك مكان بصورت متمركز طراحي شده و هدف اصلي آن متمركز كردن افراد در يك مكان و ايجاد قرارگاه هاي رفتاري در جهت تعاملات اجتماعي مي باشد. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش قرارگاه هاي رفتاري در بهبود عملكرد اجتماعي موجود در مكان هاي سوم در عرصه هاي عمومي يك مركز تجاري-تفريحي است. مهم ترين پرسش در اين پژوهش آن است كه چگونه و با استفاده از چه راهكارهاي طراحي، قرارگاه هاي رفتاري، زمينه ي شكل گيري فعاليت و تعامل افراد را در مكان سوم را فراهم مي سازند. اين پژوهش سعي دارد با استفاده از رويكرد مكان سازي، از طريق ايجاد و توسعه ي قرارگاه هاي رفتاري، با ايجاد و تقويت مكان سوم، بين زندگي اجتماعي غيررسمي و قلمرو فضاي عمومي ارتباط برقرار كند. در اين پژوهش با فرض اين كه ايجاد و تقويت قرارگاه هاي رفتاري در حيطه ي مكان سوم باعث افزايش تعامل اجتماعي ميان افراد و بهبود زندگي جمعي مي شود، با استفاده از داده هاي كتابخانه اي و بررسي اسناد و مدارك موجود از طريق ايجاد ارتباط بين مفاهيم مطرح شده، چهارچوبي مفهومي جهت خلق مكان هاي سوم در راستاي بهبود عملكرد اجتماعيِ قرارگاه هاي رفتاري در مراكز تجاري-تفريحي ارائه مي شود.