شماره ركورد كنفرانس :
3721
عنوان مقاله :
بررسي مقايسه حمايت مثبت مشروط (همسر) با حمايت مثبت نامشروط (والدين) و عدم حمايت در درمان اعتياد در شهر آبادان
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study of positive conditional support(wife) with unconditional positive support (parents) and lack of support in the treatment of addiction in Abadan
پديدآورندگان :
نظرزاده بهمن nazarzadeh3000@yahoo.com دانشگاه آزاد خليج فارس خرمشهر; , قرباني زهرا miss.z.ghorbani@gmail.com مركز علوم تحقيقات دانشگاه آزاد اهواز;
كليدواژه :
درمان اعتياد , حمايت مثبت مشروط , حمايت مثبت نامشروط , معتاد
عنوان كنفرانس :
سومين كنفرانس ملي نوآوري هاي اخير در روانشناسي، مشاوره و علوم رفتاري
چكيده فارسي :
مي توان بيماري هاي انسان را از جهت وجود علامت درد در آن ها به سه گروه با درد، بدون درد و برعكس (با لذت) تقسيم نمود. همان گونه كه مي دانيد درد منجر به انگيزه براي پيگيري بيماري و مداخله مي شود اما عدم وجود درد اينگونه نيست و در نتيجه درمانِ اينگونه بيماري ها سخت تر از بيماري هاي ديگر است. حال اگر در سير يك بيماري بجاي درد، لذت حاصل شود مشكل دو چندان مي گردد. از طرفي بيمار منكر بيماري است و از طرفي حدود دخالت مددكاران نيز نامشخص مي گردد. در اين پژوهش قصد بر اين است كه نظريه هاي حدود دخالت در درمان معتاد را به آزمون بگذاريم. يكي نظريه مشهور راجرز است كه حمايت مثبت نامشروط را بيان نموده است و ديگري نظريه سيليگمن است كه نظريه مداخله مثبت مشروط را حتي با تعيين فرد حامي بيان داشته است. در اين پژوهش از رويكرد كمي براي يافتن و مقايسه اعتبار اين راهحلهاي روان درماني استفاده شده است. در رويكرد كمي، جامعه آماري اين تحقيق معتادين آبادان مي باشند. از اين تعداد 60 نفر انتخاب گرديدند. پس از اين، يك گروه معتادين متاهل 24 نفره تعيين شدند. يك گروه معتادين با همراهان والدي 21 نفره و يك گروه معتادين 15 نفره بدون آموزش و در ليست انتظار درمان قرار گرفتند. پس از تكميل فرم اطلاعات فردي و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلب شركت كنندگان بصورت تصادفي به گروه هاي 1 تا 3 جايگزين شدند. قبل و بعد از اجراي مداخلات تست راپيد افيوني انجام مي گرفت. همچنين تست هاي افيوني بعد از شروع درمان به صورت هفتگي انجام مي گيرد. خانواده دو گروه آزمايشي تحت4 جلسه آموزشي قرار گرفتند و هر جلسه 30 دقيقه منظور شد. همين گونه معتادين نيز تحت 24 جلسه آموزشي ماتريكس قرار گرفتند. بر اساس توافق به عمل آمده بيش از2 جلسه غيبت به منزله افت آموزشي محسوب مي شد. طي جلسات آموزشي در هر يك از گروه هاي مداخله مثبت نگر 19 نفر و در گروه كنترل 1 نفر افت آزمودني وجود داشت. روش تحقيق نيز نيمه آزمايشي است. در ابتدا آزمون يك تست راپيد ادراري از كليه بيماران اخذ شد. بعد معتادين تحت درمان دو شيوه درمان به مدت 4 ماه قرار گرفتند. از اولين تست ادراري هر هفته از كليه آزمودني ها يك تست اخذ گرديد. اطلاعات مورد نيازِ تحقيق، با استفاده از معاينه ي بيماران توسط پزشك انجام شد. اطلاعات در طي 4 ماه تحت درمان جمع آوري و توسط SPSS پردازش شد. به طور خلاصه 1 فرضيه (فرضيه مداخله مثبت مشروط) از 2 فرضيه مطرح در پژوهش تاييد گرديد و يكي از فرضيات تاييد نشد.