تحليل آزمايشگاهي عمق آبشستگي توسط جت­هاي ريزشي در پايين­دست

با توجه به نيازهاي ابي انسان و عدم توزيع مكاني و زماني آن ، ضرورت ذخيره سازي آن را در دوره هاي پر آب و انتقال آن به مناطق كم آب محرز مي­باشد. در اين راستا سازه­هاي مختلفي وظيفه ذخيره سازي و انتقال آب را عهده دار مي باشند. آبشستگي در پايين دست سازه­هاي هيدروليكي به دليل اهميت و تاثير بسياري كه مي­تواند بر طراحي اين سازه­ها داشته ، براي تخمين عمق قرار گيري پي سدها، موقعيت سازه­هاي جانبي و محل قرار گيري نيروگاه نياز است كه ميزان عمق آبشستگي توسط روابطي تخمين زده شود. تاكنون محققان نامي بسياري در اين زمينه فعاليت كرده­اند و كارهاي بسياري در اين زمينه صورت گرفته است و روابط بسياري نيز ارائه شده است. در اين پژوهش الگوي آبشستگي پايين­دست سرريزهاي ريزشي (با استفاده روش تشابه سازي بر روي يك مدل بزرگ­مقياس به ارتفاع4متر داراي ارتفاعي برابر با 5/3 متر و عرضي برابر با 10 متر بوده و در پايين­دست سرريز ريزشي آن كانال پاياب با بستر فرسايش­پذير به طول 7 متر و عرض 6 متر) مورد بررسي قرار گرفت و در حالات مختلف تاثير گذار بر عمق آبشستگي تحليل شد. در پايان با استفاده از نتايج آزمايشگاهي بدست آمده و با استفاده از داده­هاي موجود از محققين قبلي روابطي براي ارزيابي ميزان آبشستگي در پايين­دست ارائه گرديد و سپس اين روابط در ابعاد مختلف مورد ارزيابي و مقايسه با روابط ارائه شده از محققين قبلي قرار گرفت و در اخر نتيجه گيري شد كه اين روابط از نظر دقت و خطاي كمتر و ... نسبت به روابط ارائه شده محققين قبلي بهتر و دقيق تر مي باشد و ميتواند ملاك عمل قرار گيرد.