اثر تركيبي داروي متفورمين با انسولين در دوز روزانه انسولين مورد نياز در بيماران ديابتي نوع2: مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

سابقه وهدف: ديابت نوع2 يك بيماري مزمن است كه بامقاومت به انسولين، اختلال ترشح انسولين و افزايش توليد گلوكز كيدي مشخص مي شود. اغلب بيماران ديابتي چاق هستند وبراي تنظيم قند خون به مقادير زيادي انسولين نياز دارند. و درمان با انسولين اغلب باعث افزايش وزن شده كه نياز به انسولين را افزايش مي دهد. متفورمين يك داروي خوراكي ( از دسته بي گوانيدها ) براي درمان ديابت نوع دو (ديابت غيروابسته به انسولين ) است . اضافه كردن اين دارو در بيمارن ديابتي2 تحت درمان با انسولين احتمالا سبب كاهش دوز انسولين مورد نياز نسبت به قبل مي شود. با اين حال مطالعات مختلفي جهت بررسي اثر متفورمين درتركيب با انسولين در كاهش دوز روزانه انسولين مورد نياز در بيماران ديابتي نوع 2 انجام شده اند كه به دليل محدوديت هاي اجرايي حجم نمونه كوچك داشته اند و نتايج حاصل از آن قدرت آماري كافي را ندارند. هدف از مطالعه حاضر بررسي سيستماتيك مطالعات با روش متاآناليز جهت دستيابي به نتايج كاملتر وبا قدرت آماري بيشتر مي باشد. روش جست و جو: بابررسي تمام مقالات چاپ شده ، فارسي و لاتين در محدوده زماني سال هاي 1993 تا 2017 در مجلات پايگاه¬هايSID, Iran Medex, ، magiran، Google Scholar، Pubmed، Science Direct، Prequest در ارتباط با مصرف متفورمين همراه با انسولين در بيماران ديابتي نوع2 تمامي اطلاعات موجود ارزيابي فرار گرفت.اين پژوهش بصورت مرورسيستماتيك و فراتحليل (متاآناليز) روي مطالعاتي كه به بررسي رابطه بين مصرف متفورمين همراه با انسولين در بيماران ديابتي نوع2 پرداخته اند، انجام گرفت. يافته ها:حاصل جستجوي پايگاههاي اينترنتي،17مقاله مرتبط (1مورد فارسي و16مورد ديگر لاتين) با 1618 بيمار بود كه اين بيماران در دو گروه شاهد ومداخله قرار گرفته اند. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده از آناليز 17 مقاله مرتبط روي 1618 بيمار ديابتي نوع2،ميزان اختلاف دوز انسولين مورد نياز گروه مداخله نسبت به گروه شاهد 24درصد (19تا 29 با01/0 P=) كاهش يافته است كه معني دار مي باشد.