بهبود روند نزولي زندگي در محلات ، بافتهاي فرسوده شهري ايران نمونه موردي: محله پيرعبدالملك اردبيل

بافتهای فرسوده شهری ازمسائل و معضلات انكارناپذیر شهرهای امروزی به شمار می آیند. بناهای درون این بافتها به دلیل مشكلات ساختاری حتی ازحداقل كیفیت برای سكونت نیز، برخوردار نبوده وبه دلیل مسائل و مشكلات كالبدی ودسترسی؛ به راحتی نیز امكان اصلاح ونوسازی به شكل موردی ندارند. لذا اهمیت نوسازی بافتهای فرسوده شهری همواره به عنوان هدفی اصلی ومتعالی مدنظر صاحب نظران شهری بوده است . درهمین راستا اندیشه های بسیاری توسط دانشمندان ارائه گردیدكه گروهی آرمانی وجمعی درتحقق فرآیند توسعه راهبردی واجرایی بوده اند . تجربه این اندیشه ها درسراسر جهان نتایج متعددی را به همراه داشته است. این مقاله برآن است، ضمن تبیین بافتهای فرسوده در محلات به علل پیدایش آن پرداخته و پیشنهاداتی در زمینه ی راه های برونرفت از وضعیت موجود و رونق بخشی به نوسازی در این بافتها را ارائه نماید. بدین منظور با استفاده از نمونه موردی محله پیر عبدلملك اردبیل این راهكارها مورد ارزیابی قرار گرفته تا پاسخ سوال تحقیق كه چه اقداماتی باعث بهبود روند نزولی زندگی در محلات میشود بیان گردد.