ارزيابي روش مورفومتري مبتني بر واكسل در ناحيه قشر اينسولا

Evaluation of Voxel-Based Morphometry in Insula Cortex

مطالعه و تحقيق بر روي تصاوير ساختاري تشديد مغناطيسي از موضوعات مورد علاقه پژوهشگران در سال هاي اخير است. در اين بين روش مورفومتري مبتني بر واكسل يكي از روش هاي بنيادين تحليل تصاوير ساختاري MRI بوده كه بيش از 20 سال است از آن استفاده مي شود. هموارسازي تصاوير يكي از مراحل مهم در اين روش بوده و هدف اين تحقيق بررسي نحوه تاثيرگذاري اندازه كرنل گوسي همواركننده بر نتايج اين الگوريتم و تعامل آن با تعداد افراد مورد مطالعه (اندازه گروه) در ناحيه قشري اينسولا مي باشد. براي تحقق اين هدف از تصاوير افراد سالم به عنوان گروه كنترل و تصاوير داراي اتروفي شبيه سازي شده در ناحيه مذكور به عنوان گروه مطالعه استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه با افزايش تعداد افراد مورد مطالعه، نياز به هموارسازي تصاوير كاهش يافته و نتايج الگوريتم مورفومتري مبتني بر واكسل تابعي از اندازه كرنل هموارسازي و تعداد افراد مورد مطالعه مي باشد.

Study on structural magnetic resonance images is one of the favorite topics of researchers in recent years. In the meantime, the Voxel-Based Morphometry (VBM) method is one of the fundamental methods for analyzing structural MRI images that have been used for more than 20 years. Image smoothing is one of the important steps in this method. The purpose of this study was to investigate the effect of the Gaussian smoothing kernel size on the results of this algorithm and its interaction with the number of subjects (group size) in the insular cortex region. To realize this goal, images of healthy people as the control group and corresponding simulated atrophy in the insular cortex were used as the study group. The results show that with the increase in the number of subjects, the need to smooth images is reduced and the results of the Voxel-Based Morphometry are a function of the smoothing size and the number of subjects.