مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مقايسه دو روش ريكاوري در آب و ريكاوري فعال و تاثير آن بر عملكرد بي هوازي مردان جوان فوتباليست شهرستان بجنورد

چكيده فارسي :

هدف از اين مطالعه‌،‌ مقايسه تأثير دو روش ريكاوري فعال و ريكاوري در آب و تاثير آن بر عملكرد بي هوازي مردان جوان فوتباليست شهرستان بجنورد است. بدين منظور تعداد 18 نفر از بازيكنان فوتبال تيم هاي استان خراسان شمالي با ميانگين سني 45 /2 ±4/ 26 سال‌،‌ قد63 /4 ±1 /177 سانتي متر‌،‌ وزن 82/ 9 ±5/ 73 كيلو گرم به صورت هدفمند انتخاب شدند. بعد از اطلاع از روند ‌پژوهش و‌ تكميل فرم رضايت‌نامه توسط هر آزمودني‌،‌ اندازه گيري هاي متغيرهاي ‌پژوهش در حالت استراحت‌،‌ جمع آوري شد. آزمودني ها در دو روز جداگانه با فاصله يك هفته در محل اجراي آزمون حضور يافتند. در هر جلسه آزمودني ها پس از اجراي پروتكل تمرين شبيه سازي شده تيمي‌،‌ در يكي از روش هاي ريكاوري به مدت 20 دقيقه (شناوري متناوب در آب هاي گرم / سرد: 2 دقيقه شناوري در آب گرم °C 38 و سپس2 دقيقه شناوري در آب سرد 15 درجه‌،‌ ريكاوري فعال: 8 دقيقه دوي آرام‌،‌ 8 دقيقه راه رفتن و دويدن رفت و برگشتي و 4دقيقه حركات كششي)‌،‌ به‌طور تصادفي شركت كردند. عملكرد بازيكنان يك و24 ساعت پس از فعاليت از طريق پرسش‌نامه درك كوفتگي ارزيابي گرديد. هم‌چنين جهت ارزيابي تأثير روش هاي ريكاوري بر عملكردهاي بي هوازي (دوي سرعت 20متر‌،‌ پرش عمودي و توان بي هوازي) 24 ساعت پس از تمرين، شاخص‌ها اندازه گيري شدند. به منظور تجزيه و تحليل آماري داده ها در مقاطع زماني مختلف از روش تحليل واريانس (براي اندازه هاي تكرار‌شونده) استفاده شد(P0.05). ميزان عملكرد بازيكنان در يك و 24 ساعت پس از تمرين در روش ريكاوري در آب متضاد در مقايسه با ريكاوري فعال به‌طور معناداري كاهش يافت (P