ساخت تخته استارت هوشمند

Smart Start block

نيروي توليدي و سرعت حركت دونده نقش موثري داشته باشد (2). هارلند و استيل (1997 ) بيان داشته اند كه داشتن شتاب مناسب در مرحله اول دوي سرعت بستگي زيادي به چگونگي وضعيت فرد ورزشكار در هنگام استارت دارد. علاوه بر اين، تحقيقات نشان داده است كه يك دونده بايد وضعيت بهينه و همچنين زاويه مناسب براي تخته استارت خود را بگونه اي طرح ريزي كند كه بتواند علاوه بر اعمال حداكثر نيرو در مرحله شروع استارت، حداقل زمان را در مرحله جدا شدن از تخته استارت داشته باشد (2، 3 و 4). براي ايجاد يك وضعيت مناسب در هنگام استارت با توجه به ويژگي هاي آنتروپومتري دونده، سه نوع استارت مي تواند نقش تعيين كننده اي در موفقيت فرد ايفا نمايد. در اين ارتباط، هي ( 1994 ) بيان داشته كه مهمترين تفاوت در استارت دوي سرعت مربوط به فاصله افقي بين انگشت پاي جلو و انگشت پاي عقب در وضعيت استارت مي-باشد (4). استارت در دوهاي سرعت به سه نوع مختلف استارت كوتاه ، متوسط و بلند تقسيم مي شود. براي بررسي و مقايسه اين سه نوع استارت و انتخاب نوع بهتر بر اساس ويژگي هاي آنتروپومتري نياز به تخته استارت هايي است كه بتواند زمان عكس العمل، نيروي وارده در هر پا و همچنين توان توليدي رو محاسبه كند كه با بررسي اطلاعاتي همچون: زمان عكس العمل، نيرو و توان (ضربه) توليد شده توسط دو پا در زمان استارت مي توان علاوه بر مقايسه تكنيك هاي استارت براي فرد خاص، با اين اطلاعات ورزشكاران حرفه اي را باهم مقايسه كنيم، از ويژيگي هاي يك استارت خوب مي توان به حداكثر نيروي اعمال شده در جهت افقي و هم چنين در نظر گرفتن عوامل تاثير گذار ديگر در اين مرحله از جمله زمان عكس العمل، زمان استارت، مقدار ضربه، سرعت و شتاب در مرحله جدا شدن از استارت اشاره كرد. بنابراين به نظر مي رسد كه توجه به ابزارها و وسايل هوشمند براي دادن اگاهي و اطلاعات در ارتباط با متغيرهاي فوق در هنگام استارت مي توان كمك قابل توجهي به ورزشكار در زمينه اجراي مطلوب تر تكنيك استارت داشت. بنابراين هدف اصلي از ساخت دستگاه هوشمند تخته استارت، اندازه گيري عوامل مهم در هنگام استارت از جمله نيرو و ضربه اعمال شده، زمان عكس العمل و سرعت و شتاب توليدي در هنگام استارت مي باشد.