آيين موي بريدن و دفن آن در قوم بختياري

آيين مو بريدن در ميان اقوام مختلف با اهداف گوناگون رواج دارد. در قوم بختياري نيز اين آيين در دو شكل «پَل بُرون» (گيسوبُران) در مراسم سوگواري (نماد مرگ و زندگي) و «تَپ (/پَل) زير گِل» (موي سر زير خاك ريختن) در هنگام فصل بهار (نماد باروري و سرسبزي) رواج دارد. هدف اين پژوهش، بازتاب آيين¬هاي مربوط به مو از منظر اسطوره¬شناسي، چرايي دفن موي سر زير درخت بلوط و توجه به جنبه¬هاي ادبي اين آيين در قوم بختياري است. اينپژوهش به شكل بنيادي،برپايةمطالعات كتابخانه¬اي ـ ميداني و به روش توصيفي ـ تحليلي انجام‌شده است.زنان قوم بختياري در مراسم سوگواري ضمن خواندن سرود غم¬انگيز و گريستن همراه آن (گاگِريوَ)، موي سر خود را براي مرگ عزيزان از دست رفته پس از گشودن، بريده و بر سر قبر متوفّا مي¬ريزند كه نمادي از مرگ است. پس از گذشت يك سال، از خانواده متوفّا جدا و با رشد موهايش امكان ازدواج مجدد را براي خود فراهم مي¬كند (نماد زندگي). آنان همچنين موي سر خود را در فصل بهارزير درخت بلوط براي باروري، دوري از بيماري و جادو دفن مي¬كنند كه نمودي اساطيري دارد.