شماره ركورد كنفرانس :
4573
عنوان مقاله :
ورزش و فعاليت جسماني و اثر آن بر سلامت عمومي
پديدآورندگان :
مصطفوي فرزانه دانشجوي ارشد فيزيولوژي ورزشي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت
كليدواژه :
ورزش و فعاليت جسماني و اثر آن بر سلامت عمومي
عنوان كنفرانس :
همايش ملي تازه هاي پژوهش در علوم ورزشي
چكيده فارسي :
اهداف: ورزش و فعاليت جسماني يك جنبه مهم از سلامت عمومي است كه درآن افراد درگير در مسئوليت شخصي شان براي ايجاد سطح بالايي از سلامتي و بهزيستي مي شوند. نتيجه ورزش طولاني مدت، آمادگي جسماني است كه باعث مي شود فرد وظايف روزمره اش را به طور كارآمد و بدون خستگي انجام داده و در ضمن مقداري انرژي براي استفاده دراوقات فراغت برايش باقي بماند. براين اساس در ژوهش حاضر به بررسي رابطه آمادگي جسماني و سلامت رواني كارمندان مرد و تأثير هشت هفته الگوي پيشنهادي ورزش همگاني برسلامت عمومي آنها پرداخته شد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني ۹۰ نفر كارمند مرد به طور تصادفي به دو گروه مساوي مداخله و كنترل تقسيم شدند. با استفاده از آزمون هاي ميداني ايفرد (دراز و نشست، بارفيكس، پرش طول، ۴۵ متر سرعت، چابكي و دو ۵۴۰ متر) آمادگي جسماني و با استفاده از پرسشنامه GHQ، سلامت عمومي آزمودني ها انداز ه گيري شد. افراد گروه مداخله الگوي پيشنهادي ورزش همگاني را سه جلسه در هفته و بر اي مدت ۸ هفته انجام دادند. اين برنامه شامل دويدن آهسته، حركات كششي، حركات سرعتي، حركات استقامتي و سرد كردن بود. طي دوره تمريني آزمودني هاي گروه كنترل هيچ گونه فعاليت منظم ورزشي نداشتند. پس از ۸ هفته تمرين، تمام متغيرها مجدداً اندازه گيري شد. داده ها با آزمون هاي آماري تي وابسته و تي مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان استقامت عضلات شكمي (5/8±4/37 در مقابل3/7±3/23)، استقامت عضلات كمربند شانه اي ( ۵/۳±1/5 در مقابل 4/2±8/1)، توان عضلاني ( ۱/21±۲18 در مقابل 6/21±6/192)، استقامت قلبي تنفسي (۹/23±7/145 در مقابل 62 /2۲±02/186)، افزايش معني دار و شاخص توده بدن (9/2± 1/25 در مقابل 7/3±2/25) و درصد چربي بدن (1/4± ۱۵در مقابل6/4±2/17)، در گروه مداخله كاهش معني داري نسبت به گروه كنترل پيدا كرد(۰۵/0p ) اين در حالي بود كه اين شيوه تأثير معني-داري بر سلامت عمومي آزمودني ها نداشت(۰۵/0p ). نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نقش آمادگي جسماني و ورزش را در سلامت روان نشان داد و مشخص شد كه نقش برخي از متغيرهاي آمادگي جسماني (مانند انعطاف پذيري) بيشتر از ديگر آزمون هاست. با توجه به نتايج به دست آمده توجه بيشتر به برنامه هاي ورزشي و افزايش آمادگي جسماني كارمندان ضروري به نظر مي رسد زيرا در افزايش سلامت روان آن ها مؤثر مي باشد. برنامه پيشنهادي ورزش همگاني موجب بهبود عوامل آمادگي جسماني و شاخص توده بدن كارمندان مي شود.