مقايسة تصوير سازي حركتي دانش آموزان نابيناي مطلق و بينا

از ميان حواس پنج گانه انسان، بينايي يكي از مهمترين حواس به شمار مي رود، به طوري كه 90 تا 95 درصد ادراك افراد از بينايي حاصل مي شود. يكي از تكنيكهاي پركاربرد جهت حل مسائل و مشكلات افراد نابينا، تصوير سازي ذهني مي باشد. هدف از اين پژوهش، مقايسه تصوير سازي حركتي دانش آموزان نابيناي مطلق مادرزاد و غير مادرزاد با دانش آموزان بينا بود. بدين منظور 60 نفر از دانش آموزان پسر 12 تا 18 ساله شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 94-1393 تهران در سه گروه 20 نفري نابيناي مطلق مادرزاد، و نابيناي مطلق غير مادرزاد و بينا انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. پرسش نامه وضوح تصوير سازي حركت 2 ((VIMQ-2 جهت ارزيابي توانايي تصوير سازي حركتي استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يك راهه با آزمون تعقيبي بونفروني بهره گرفته شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ميان تصوير سازي حركتي سه گروه تفاوت معناداري وجود ندارد. اگرچه كودكان نابينايي مطلق مجبورند تمامي تجارب يادگيري خود را با فقدان بينايي كسب كنند ولي اين افراد هم مي توانند با پردازش اطلاعات غير بينايي در تصوير سازي حركتي مشابه افراد بينا عمل كرده و از آن به عنوان ابزاري جهت بهبود كنترل حركتي در فعاليتهاي روزمره و ورزشي استفاده كنند.