ارتباط شاخص توده بدن با عوامل آمادگي جسماني در نوجوانان كشتي گير و همتايان غير ورزشكار

تحقيق حاضر به منظور بررسي ارتباط بين شاخص توده بدن با عوامل آمادگي جسماني در نوجوانان كشتي گير و همتايان غيرورزشكار انجام شد. در ميان دانش آموزان مدارس شهر همدان، از بين كساني كه براساس پرسشنامه هاي مربوطه شرايط لازم را داشتند (سلامت جسمي، 13 تا 15 سال سن، عضو نبودن در تيم، كانون يا باشگاه ورشي، نداشتن فعاليت مداوم و طولاني روزمره و نداشتن قهرماني ورزشي)، 85 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و گروه غيرورزشكار را تشكيل دادند (شاخص توده بدن: 72/3±42/19). در ميان كشتي گيران در مدارس شهر همدان، از بين كساني كه براساس پرسشنامه هاي مربوطه شرايط لازم را داشتند (سلامت جسمي، 13 تا 15 سال سن، عضويت و فعاليت مداوم در باشگاه كشتي حداقل براي يك سال، عضو نبودن و فعاليت نداشتن در ساير رشته هاي ورزشي و فعاليت در باشگاه كشتي حداقل سه جلسه در هفته)، 85 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و گروه كشتي گير را تشكيل دادند (شاخص توده بدن: 31/3±16/19). براي ارزيابي عوامل آمادگي جسماني، از آزمون هاي قدرت دست، پرش طول جفتي، كشش بارفيكس ايستاده و سرعت حركت نلسون استفاده شد. شاخص توده بدن آزمودني-ها از طريق اندازه گيري وزن و قد آنان انجام شد. نتايج نشان داد كه همبستگي منفي معني داري بين شاخص توده بدن با پرش طول جفتي و كشش بارفيكس ايستاده در هر دو گروه وجود دارد. اما، همبستگي معني دار مثبتي بين شاخص توده بدن با قدرت دست در هر دو گروه وجود داشت و همبستگي معني داري بين شاخص توده بدن با سرعت حركت نلسون در هر دو گروه وجود نداشت. براساس يافته ها، وجود همبستگي معني دار بين شاخص توده بدن با برخي عوامل آمادگي جسماني در هر دو گروه براي مربيان در استعداديابي و انتخاب كشتي گيران قابل توجه است.