تاثير بازي هاي دبستاني بر رشد مهارت هاي حركتي ظريف دانش آموزان پسر كم توان ذهني آموزش پذير

كم توان ذهني يكي از ناهنجاري هاي ادراكي- حركتي دوران رشد است و به كودكاني اطلاق مي شود كه در سازوكارهاي شناختي و برخي رفتارهاي سازشي نقص دارند. بنابراين هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تاثير بازي هاي دبستاني بر رشد مهارت هاي حركتي ظريف دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير بود. روش پژوهش حاضر، نيمه تجربي و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير پسر شهرستان اسلامشهربودند، نمونه آماري آن شامل 30 دانش آموز كم توان ذهني آموزش پذير پسر با ميانگين سني 12/1±7/12سال و ضريب هوشي 95/9±58/70 بودند كه از مدرسه استثنايي شهرستان اسلامشهر با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. براي سنجش مهارت هاي حركتي ظريف از آزمون تبحر حركتي برونينكس - اوزرتسكي بهره گرفته شد. در ابتدا از همه كودكان پيش آزمون گرفته و سپس نمونه ها بر اساس ضريب هوشي و عملكردشان در توانايي هاي حركتي به دو گروه(15 نفري)همتراز آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه كنترل فعاليت هاي روزمره خودشان را انجام مي دادند و گروه آزمايش در طي 18 جلسه، هر جلسه 45 تا 60 دقيقه و 4 روز در هفته، بازي دبستاني را انجام دادند. در پايان از دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور بررسي فرضيه پژوهش، از آزمون t مستقل استفاده شد.نتايج آزمونهاي آماري تفاوت معني داري در نمرات پس آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل نشان داد(05/0p ). با توجه به نتايج بدست آمده از اين پژوهش مي توان توصيه كرد كه با طراحي تمرينات حركتي و اجراي گروهي و مستمر آن در مدارس استثنايي از مشكلات اين كودكان در اجراي مهارت هاي حركتي كاست.