رابطه فرهنگ ادبي و ورزش در ايران

مقدمه و هدف: ادبيات غني و ديرپاي ايران اسلامي سرشار از آثار درخشان ادبي، با محتواي فرهنگي، معنوي و اخلاقي است. بخصوص در زمينه تربيت بدني، حفظ تندرستي و سلامت جسم و روح و ارزش دادن به توانايي هاي انسان و به خدمت گرفتن آن در جهت حفظ صيانت انسان داراي نشانه ها، الگوها، حكايت ها، روايت ها و اشعار و ابيات بسيار آموزنده و دلنشين است. روش شناسي: در اين پژوهش كتابخانه ايي، هدف بررسي رابطه فرهنگ ادبي و ورزش در ايران بود. در اينجا پژوهشگر با انتخاب داده ها و اطلاعات منثور و منظوم متون كهن و معاصر ادبي و فرهنگي از منابع مختلف فارسي در تلاش بود تا به روش مقطعي (Cross Sectional) داده ها و اطلاعات منثور و منظوم را درباره رابطه فرهنگ ادبي و ورزش در ايران در يك بازه زماني طولاني مورد توجه قرار دهد. نتايج: مروري بر ادبيات نشان مي دهد كه گرچه ادبيات ايراني ظاهراً با ورزش و فعاليت بدني ارتباط نزديكي ندارد، با اين حال، يافته ها حاكي از آن است كه شعرا، نويسندگان و دانشمندان ادبي ايران نقش ورزش و فعاليت بدني را در زندگي فردي و اجتماعي آحاد مختلف مردم پررنگ ديده و آنان را به امر ورزش و فعاليت بدني توصيه نموده اند. نتيجه گيري: با توجه به موارد مذكور مي توان نتيجه گيري نمود كه در ادبيات و فرهنگ ايراني و اسلامي، ورزش و فعاليت بدني جزو لاينفك زندگي اقشار مختلف مردم اعم از زن، مرد، پير، جوان و حتي كودكان بوده و اين موضوع از طريق آثار كهن و معاصر جلوه مي نمايد. به نظر مي رسد مطالعات پيمايشي و ميداني در خصوص بازيهاي محلي و بومي نيز از اهميت بالايي برخوردار است كه بايد مورد توجه پژوهشگران و متخصصان حوزه علوم ورزشي باشد.