تأثير شرايط محيطي در اخلاق ورزشي ورزشكاران بدنساز استان كرمانشاه

موضوع اخلاق در ورزش رابطه با هم تيمي و حتي با خود هم هست. هيچ قانون ورزشي نمي تواند به يك ورزشكار بگويد چگونه با يار خودي رفتار كند و چگونه حب و بغضهاي شخصي را در رابطه اي ورزشي و انساني كه با هم تيمي اش دارد دخالت ندهد. اين وظيفه اخلاق است كه در تنظيم اين روابط كوشش مي كند. با توجه به اهميت موضوع، هدف از اين پژوهش بررسي تأثير شرايط محيطي در اخلاق ورزشي ورزشكاران بدنساز استان كرمانشاه است. پژوهش حاضر توصيفي و علي- مقايسه اي مي باشد و جامعه آماري تحقيق7324 نفر ورزشكاران مرد باشگاههاي بدنسازي استان كرمانشاه وحجم نمونه 365 نفرمي باشد كه با استفاده از پرسشنامه آناليز شدند. داده ها نيز با استفاده از آزمون هاي t تك نمونه اي و بر اساس آزمون فريدمن آناليز شدند. بر اساس نتايج آزمون one sample T Test، تمامي عوامل قيد شده در اين پژوهش از ديدگاه ورزشكاران بدنساز بطور معناداري در ويژگي هاي شخصي و اخلاق ورزشي آنان مؤثر مي باشند (05/0≥p). بر پايه ي يافته هاي اين تحقيق، تغيير در وضعيت هاي محيطي مستقيماً تصميم گيري هاي اخلاقي ورزشكاران را تحت تأثير قرار مي دهد. در اين ميان، تلاش براي بهبود محيط اقتصادي بدنسازان ايران، اصلاح قوانين و آيين نامه ها با نظر تمامي ذينفعان درگير در بدنسازي ايران، تفويض بخشي از اختيارات فدراسيون به اتحاديه هاي حرفه اي مشاغل بدنسازي، كاهش دخالت سياست مداران از طريق افزايش آگاهي ها از جمله پيشنهادات كلي قابل ارائه محسوب مي شوند.