نگرش سازمان هاي ورزشي ايران نسبت به كاركرد فناوري اطلاعات در ورزش

امروزه، سازمان هاي ورزشي از جمله فدراسيون هاى ورزشى در معرض تغيير و تحولات، محيطي و جهاني قرار دارند و به همين دليل ناگزيرند به طور دائم بر رويدادهاي داخلي و خارجي از طريق علم، فناوري و مديريت راهبردي به روز، نظارت كنند تا بتوانند در زمان مناسب و بر حسب ضرورت خود را با تغييرات وفق دهند. با توجه به اهميت و ضرورت تحقيق، در پژوهش حاضر محقق بر آن است كه نگرش سازمان هاي ورزشي ايران نسبت به كاربرد فناوري اطلاعات در ورزش را مورد بررسي قرار دهد. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات استراتژيك است. جامعه آماري تحقيق اعضا و خبرگان مجمع عمومي فدراسيون، متخصصين و كاركنان سازمانهاي ورزشي شهرستان تهران مي باشند كه از بين آنها بدليل نامحدود بودن جامعه آماري براساس جدول مورگان 384 پرسشنامه تكميل و دريافت شد كه روايي آن مورد تاييد متخصصين قرار گرفت و پايايي پرسشنامه نيز با آزمون آلفاي كرونباخ با ضريب 86٪ به تاييد رسيد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده از آزمون مجذوركاي خي دو استفاده شد. با توجه به يافته ها تفاوت آمارى معنى دارى درحد(α=%5) بين مولفه ها وجود دارد؛ بنابراين مى توان با اطمينان 95٪ نتيجه گرفت كه سازمان هاي ورزشي براي پياده سازي مديريت فناوري اطلاعات 4 استراتژى در منظر مالى، 5 استراتژى در منظر مشترى، 3 استراتژى در منظر فرآيندهاى داخلى و4 استراتژى در منظر يادگيرى و رشد دارند. مي توان نتيجه گرفت كه منظرها، سنجه ها، اهداف كمي و ابتكارات بدليل ارتباط بين چشم انداز و استراتژي ها با اهداف استراتژيك سازمان ها و فدراسيون در منظرهاي مختلف، قابليت ايجاد اجراي استراتژيهاي نوين براي پياده سازي فناوري اطلاعات را دارند.